We raken langzaam gewend aan vertrekker zijn

vandaag is Fien jarig, ze is 8 jaar geworden!!! Ik kan als moeder dan alleen maar denken; wat gaat de tijd snel. Samen met de andere kids zijn ze de hele dag op pad, we moeten ze zoeken als het tijd is om te eten.. Ze heeft van ons skates gerkegen omdat ze die erg graag wilde hebben, alhoewel ik me afvraag of we over een paar maanden geen spijt hebben omdat ze dan niet gebruikt in de weg liggen. Nu zijn er nog wel geschikte geasvalteerde wegen, maar over een paar weken gok ik dat die ver te zoeken zullen zijn. Mathieu en Fien hadden zelf een heerlijke appeltaart gebakken die we met de andere vertrekkers op een verjaardagskoffie aangesneden hebben.
We liggen nog steeds in Camaret sur Mer, Frankrijk. De wind werkt niet mee en staat nog steeds tegen helaas. Maar we gebruiken de tijd om te ontspannen en te wennen aan het leven op een boot. We hebben net wat dagen voor anker gelegen om het havengeld uit te sparen. Erg leuk. Ons nieuwe rocna anker doet het goed. Onze bijboot is onmisbaar, we gebruiken hem om koffie te drinken bij de buren, de kids op het strand af te zetten, boodschappen te doen, eigenlijk alles. Blij dat we hem in engeland hebben laten repareren, ook ik krijg hem nu aan de praat en scheur als een volleerde schippersvrouw door de baai. Eergister zijn we ‘s ochtends naar het strand gegaan en zijn er tot ‘s avonds laat gebleven. We hebben meteen de nieuwe Cobb- bbq gebruikt, dat beviel ook goed. Gistermiddag zijn we weer de haven in gegaan om te ‘ vluchten’ voor een depressie die overkwam.
We liggen met drie boten te wachten op een goed moment om de Golf van Biskaje over te steken. Elke dag kijken we naar de weerkaarten, maar het komt er nog niet van. We hebben ons er bij neergelegd dat we nog even moeten wachten en maken er een mooie klus-kans van. De mannen zijn al de hele dag in de weer met laptops en proberen de SSB radio aan de praat te krijgen. Handleidingen worden gezamenlijk ontcijfers, programma’s geinstalleerd en gede-installeerd, gevloekt en af en toe hoopvol geroepen. Vantevoren hebben we veel gelezen over deze klus, dat het vaak heel frustrerend is. Ik ben even naar een kroegje met gratis internet gevlucht om nog wat dingen te regelen en hoop dat alles zo werkt en de mannen weer tevreden aan het volgende klusje begonnen zijn.
Ik heb ook nog een klussenlijst, de bijboot plakken want die lekt een klein beetje, de ankerkettingmarkeren zdat we beter kunnen zien hoeveel ankerketting we uitgedaan hebben, …
Het lijkt in de haven eigenlijk wel rustig en soms vraag ik me af waarom we hier nog liggen, maar we hebben de afgelopen dagen twee boten binnen zien komen met gebroken masten! Een heel akelig gezicht. Kortom, we onthaasten verder, doen onze klusjes en genieten. Dan maar een weekje minder lang in de spaanse ria’s.

We zijn weer in Frankrijk!!

We waren op weg naar La Coruna,Spanje maar liggen nu in Camaret, Frankrijk…

Op 26 juli vertrokken we vanaf Salecombe om de golf van Biskaje over te steken. Met hoog water weg, lekkere wind in de rug. Het ging goed. Gedurende de eerste nacht trok de wind aan tot 30 knopen (windkr 6) en al snel speerden we  over hoge golven. Snelheid was leuk, we lagen voor op schema, maar de golven waren inmiddels erg hoog (min 4 m). We werden allen kanten op geslingerd eten, drinken of iets anders doen was bijna onmogelijk. Alles dat niet helemaal goed vast lag vloog door de boot bij de grote schuivers. Max lag in bed met het fruit en Fien kreeg wat tijdschriften naar haar hoofd. Al snel waren we allemaal katterig of zeeziek. Zelfs Roos die nog nooit zeeziek is, voelde zich echt niet lekker en kon maar een paar minuten beneden zijn.
Met het vooruitzicht dat we nog 2,5 dag moesten varen hebben we besloten om het roer om te gooien. We waren ten hoogte van Brest en konden uitwijken naar Camaret. Het was nu linksaf of het hele stuk doorvaren. Omdat we zo ver op zee zaten duurde het nog wel 12 uur voordat we in Camaret waren. De kids hadden de hele weg daar naartoe geslapen, Mathieu en ik waren stevig gesloopt toen we in het donker daar aankwamen.  
We zagen al snel dat het heel gezellig was hier. Verschillende vetrekkersboten lagen al hier. De Sailaway was voor de kids het belangrijkste. Zij waren vroeg wakker en terwijl wij nog lagen bij te komen waren zij al aan het spelen met Isis, Fenna en Enza van de Sailaway. Zij lagen in Numansdorp tegenover ons, zijn een paar weken voor ons vertrokken dus het weerzien was erg leuk. Ook de Barnstormer was er en later kwam ook de Zeemuis aan.
‘s Avonds met z’n allen in het dorp gegeten, er was een groot feest met moule et frites. Grote tafels en echte fanse chansons live op de achtergrond. De kids waren lekker met elkaar op stap, de ouders hadden het over het weer, de opties om nu snel of rustig naar Spanje te gaan. Morgen weg of niet, wachten op beter weer of is het juist nu gaan? Veel gelachen, het was heel gezellig!

Wij blijven nog wel een paar dagen hier, even de boot op orde krijgen, nog wat klusjes doen en dan weer een poging om naar La Corunja te komen.

Nu of straks vakantie?

We zijn via Breskens en Calais naar Eastbourne gegaan. Dat was twee dagen heel vroeg weg en lang vren. IN de haven van Eastbourne liggen vier Nederlandse vertrekkersboten die we kennen. Leuk om elkaar zo onderweg even te zien. We praten over de route, het weer en wat er allemaal nog niet werkt aan boord. Op zondag hebben we de hele dag eastbourne bekeken. De Victoriaanse pier en huizen, mooie tuinen, het strand en de cliff van Beachy head beklommen. Op de pier kochten we nog een tweedehands hengel om op de oceaan vissen te vangen. En lekkere snoepjes. We komen langs verschillende attracties voor kids – allemaal erg duur en het kost ons moeite om de de kids er langs te krijgen. Vooral Max wil van alles en vind de dag niet leuk doordat hij “niets mag”. We hopen dat dat idee zal verdwijnen als er verderop in de reis geen pretparken en dergelijke meer tegenkomen en hij ziet hoe weinig andere kinderen hebben. Aan zand en strand heb je ook een pretpark.

Het is hier in Engeland heerlijk lekker weer, we spreken de taal en er zijn mooie havens. Maar verderop wacht Spanje op ons en daarliggen de mensen met wie we in een mooie baai gaan borrelen en toasten op het echte vertrekkersleven. Liggen voor anker in een baai is en stuk goedkoper dan in een dure Engelse haven, het water is er helderder en het eten een stuk lekkerder. Dus wat doen we: haastig langs de Engelse zuidkust en door naar Spanje of zetten we hier al de relax-knop om en doen we rustig aan. We hebben ten slotte nog een heel jaar en zijn pas een week onderweg.

We laten het weer (en de portemonnee) besluiten. Over een paar dagen komt er perfect weer aan om de Golf van Biscaje over te steken, dus we gaan er voor. We vertrekken vroeg uit Eastbourne en slaan de Solent en Weymouth over (ivm de Olympische spelen) en varen in een dag en een nacht naar Salcombe. Het is weer veel motoren want de wind heeft zich verstopt. We varen door de nacht over een spiegelgladde zee. Zon onder en op zijn hele mooie plaatjes met schitterende kleuren. De nacht is pikzwart met wat onverklaarde lichten de rare bewegingen maken. We zijn blij met de AIS, daarmee zien we op de computer waar de andere schepen zijn en wanneer we op ramkoers liggen. In de ochtend begint het wat te waaien en kan de motor even uit. Rond het middaguur zijn we in Salcombe. Echt een aanrader. Een prachtige beschutte baai waar je aan moorings licht. Het lijkt zelfs een beetje op Noord Spanje. We besteden de middag naar het zoeken van een nieuwe buitenboordmotor. We vinden een tweedehands bij iemand die ze normaal verhuurd maar die met pensioen gaat. Als we hem vragen of hij evt toch eerst en blik op onze oude motor kan werpen geeft hij zonder discussie of borg een van z’n motortjes mee. Thieu geniet van een motor die het gewoon meteen doen en vindt het geen probleem om wel drie keer op en neer te gaan naar de boot om nog van alles te halen.

We gaan kijken of we vanuit hier de oversteek kunnen beginnen. Als we hier de laatste inkopen kunnen doen maakt het nauwelijks verschil met Falmouth, terwijl we nog een hele dag zouden moeten varen om daar t

e komen. Morgen gaan we wassen (kleren en onszelf), diesel en water tanken, vers eten inslaan en uitrusten!

Sent from my ASUS Eee Pad

Mathroos had left the building!

Afgelopen paar dagen ging alles snel: van een SMS met de vraag of ons huis nog beschikbaar is tot een getekende overeenkomst in drie dagen!
Donderdagmiddag kwamen de toekomstige huurders kijken. Erg leuke mensen, een bestuurders van een zorgaanbieder waar ik regelmatig mee te maken heb.
Heerlijk om zo op de valreep ons huis verhuurd te hebben. Geen onzekere scenario’s over de huur, welke meubels kunnen blijven staan en wie dat moet gaan regelen. Nadat ze weg waren hebben de bedden op zolder gezet en … onze muur met Mathroos erop over geschilderd. Mathroos is weg!!
Na een zoveelste lange dag zwoegen staat alles op zolder is alles brandschoon en doen we met een goed gevoel de deur achter ons dicht. Nog de laatste buren gedag zeggen en dan: Mathroos had left the building!

Stouwen!!!

De volgende fase in de voorbereiding: de boot vol stouwen! Eerder was ik al naar de Lidl geweest en een kar volgeladen met knäckebröd, veel cracottes en nog meer potten chocopasta. Vandaag de Makro. Twee grote karren met blikvoer, wijn, bier, broodmix, snoep, soep, en veel meer.
En de grote uitdaging: hoe krijgen we alles in de boot? Maar dan leren we onze boot weer van een andere kant kennen: alles kan je erin laten verdwijnen. Ik moest terug om de kids te halen en liet Mathieu achter in een halve ontploffing, maar inmiddels heeft alles een plek, alle vier de volle boodschappenkarren zijn weg.
We houden een lijst bij van waar alles staat want anders vinden we dat ene blikje nooit meer terug!