Author: <span>roosschlotter</span>

Mathroos

Ook thuis gaan de zaken door

Ik mis de boot. Ik mis het simpele leven dat je aan boord hebt. Mathieu is nog veel met de boot bezig: met ligplaatsen, planning voor de komende maanden, actief op allerlei fora informatie zoekend. En mijn dag is weer snel gevuld met werk, kids en het huis. En soms probeer ik ze tegelijk te doen…
Maar nu zit ik naast Max op de bank. Vanochtend zijn zijn amandelen geknipt en oren doorgeprikt. Hij heeft zich er kranig doorheen geslagen maar praat niet omdat hij zo’n pijn heeft (en dat zegt wat bij Max!) ik heb besloten bij hem op de bank te blijven zitten totdat hij zich wat beter voelt. Af en toe spuit ik wat drinken in zijn mond.
En dan nog even de lijstjes (huis opruimen, offerte afmaken, kaartjes sturen naar alle kersverse ouders) mijn hoofd uit zetten en genieten van dit moment. Er wordt wel een ultiem beroep gedaan op mijn moederliefde, ik ben gek als ik dit moment niet pak. Dus nu krijgt Max mijn volle aandacht. Ik kleed Polly pockets aan en uit en probeer te raden wat hij mij al gesticulerend probeert te vertellen.
Eens kijken of ik over een paar uur het simpele bootgevoel weer wat teruggevonden heb!

Mathroos

Dag 7: Valencia eindpunt?

Aan het einde van weer een heerlijke dag op zee met veel zon en later ook goede wind zag ik Mathieu ineens door de kuip springen. Hij zag dat alle lampjes van de motor branden en dat de meter een erg hoge temperatuur aangaf. Shit. Ik heb de afgelopen dagen verschillende keren gedacht dat alles te soepel liep en dat de motor een zwak punt is.
Meteen motor uit, Mathieu verdween in het motorruim en ik bleef boven zoeken naar de haveningang. Uiteindelijk leek het niet verstandig om de motor weer aan te doen om de haven binnen te gaan, die ik riep de haven via de marfoon op om te vragen of zij ons naar een box konden slepen. Er was voldoende wind dus de haven haalden we wel. Na enige stess hebben twee kleine bootjes ons naar een box gesleept. Als dank maar wat biertjes uitgedeeld in de hoop morgen geen vette rekening te krijgen voor deze reddingsactie….

Ik geloof dat ik nu maar gewoon mijn boek ga lezen en dat we morgen maar moeten bekijken wat het gaat worden. Aangezien het zondag is vrees ik dat er weinig monteurs beschikbaar zullen zijn. Maar het is een grote haven, misschien is er vanaf hier wel een transport te regelen…

Maar we zijn in ieder geval na drie dagen veel zeilen tot een aantal belangrijke conclusies gekomen: de boot (niet de motor) bevalt ons goed en de kids vinden het leuk. De afgelopen dagen zijn we af en toe best flink door golven heen en weer gezwiept, maar de kids vinden het geweldig. Wat mij betreft is dat voor nu genoeg. Morgen zien we wel verder (althans Mathieu en de kids, ik hoef niets te doen want het is moederdag haha)

Mathroos

We slapen op onze eigen boot!

Nou daar liggen we dan onder onze net uit de verpakking gehaalde dekbedden en lakens. Wat een drukke maar goede dag.
Vanochtend de boot overgetekend op onze naam, fluitje van een cent eigenlijk. De inmiddels vorige eigenaar is een handelaar maar wel een man van zijn woord. En voor mijn gevoel zat ik 10 minuten later al stickers met de kids in hun hut te plakken. Die hadden we gekocht bij Ikea en sinds dien wilden ze niets liever dan ze plakken. Maar eerst ging mama nog wel even de muren goed schoonmaken want het is wel een vieze boot. De kids hadden er veel lol in en de hut en boot worden steeds meer van hen.
Daarna naar de supermarkt met de nadruk op super. Eten verkopen lijkt daar bijzaak. Anderhalve kar en drie uur later stonden we weer buiten.
Op de boot was de chaos compleet met onze tassen en al die boodschappen. Even snel opbergen ging niet want we wilden de kastjes wel even schoonmaken voordat alles erin ging. Mathieu heeft gekookt terwijl ik de huurauto terug bracht en we hebben heerlijk buiten in de zon gegeten. Toen kwam het besef pas dat we op onze eigen boot zitten, wat gaaf! We zijn zo blij met haar en het gevoel dat we hebben als we zo in de zon naar de mooie omgeving om ons heen kijken. En dan nog het idee dat we morgen zomaar het anker kunnen lichten en naar een volgende haven kunnen gaan. Heerlijk! Morgen nog de laatste dingen doen, schoonmaken en kopen en dan zijn we weg.

Mathroos

Nog geen witte rook.

Na de keuring zijn we meteen weer in onderhandeling gegaan over de definitieve verdeling van de kosten mbt de gebreken. Daar waren we op zich snel uit en de eigenaar gaf aan de gebreken ook snel te zullen verhelpen. Hij wil de boot graag snel verkopen en wij willen graag in de meivakantie varen in Spanje. Maar inmiddels zijn we een week verder en weten we nog niet of er nou een deal is of niet Als de makelaars vasthouden aan de hoge courtage dan niet (dan is de ruimte tussen ons bod en dat wat de eigenaar wil hebben niet groot genoeg om de courtage van te betalen) en als de makelaars inzien dat zij de sleutel in handen hebben om de deal door te laten gaan is er wel een deal. En ondertussen komt de meivakantie steeds dichterbij, die begint over 8 dagen!

Wij zorgen dat we op alle mogelijke scenarios voorbereid zijn. Tocht voorbereiden, paklijst maken, paspoorten regelen, etc voor als we wel gaan. En informeren bij de buitenschoolse opvang of Fien en Max toch nog terecht kunnen voor het geval we niet gaan. Nog een bijkomende onzekerheid is die ellendige aswolk die boven Europa hangt, waardoor het niet zeker is of we er überhaupt heen kunnen vliegen.

Maar goed dit is natuurlijk wel de ultime test. Ook onderweg zullen we vaak moeten wachten op goed weer en als dat komt moet je ook snel weg kunnen gaan. Afwachten en op alles voorbereid zijn dus We moeten er nog wel aan wennen!

Mathroos

Dichtgetikt

Dichtgetikt is Delfts voor iemand die maar aan een ding denkt. En wij denken alleen maar aan boten en zeilen de laatste tijd.

Gisteren waren er vrienden bij ons komen eten. Halverwege de avond realiseerde ik me dat wij echt alles waar we het over hadden, vertaalden naar iets dat met boten te maken heeft. Of we het nou hadden over hun vakantie, of pensioenen, wij haalden er wel iets van ons avontuur bij. Opeens vloog het me even naar de keel. Wat zielig ook voor onze vrienden en familie, echt alles wat we de laatste tijd zeggen heeft wel ergens een link naar onze reis. En we gaan pas over twee jaar weg… Blijft het twee jaar zo?

Nu we bezig zijn met het kopen van een boot zijn we er ook wel erg druk mee. Bellen en overleggen met de bank, notaris, havens, makelaars, zorgen dat alles op tijd geregeld is. Daarnaast zij Mathieu en ik sinds een paar weken druk aan de studie. Op dinsdag vlieg ik om 19 uur de deur uit en ga naar de Zeezeilschool in Scheveningen voor vaabewijs 2, op donderdag gaat Mathieu daarheen voor theoretische kustnavigatie. Afgelopen weekend zaten we gezellig samen te studeren op de boot.

Ik doe met gemengde gevoelens het vaarbewijs, het is niet verplicht om te halen, maar het is wel erg goed om alle regels nu eens echt goed te kennen. Tegelijkertijd krijg ik het gevoel dat ik op de middelbare school ook wel een had: waarom moet ik dit allemaal uit mijn hoofd leren. Welke lichten een treilervisser heeft, wat het dagmerk is van een sleepboot met sleep langer dan 200 meter, wat het geluidssein is voor ‘ik ga over bakboord keren’, dat het BRP weer net andere regels kent dan het RPR, en wat die uitzonderingen dan zijn. Het is gewoon echt klassiek stampwerk.

We zijn net in deel 2 begonnen en nu wordt het interessant, nu leer je over navigeren, meteo, koersbepalen en berekenen. Kijk, daar heb je wat aan!

Als stok achter de deur heb ik me ook meteen opgegeven voor het examen, als ik dat niet snel doe ben ik de helft al weer vergeten.

En…morgenmiddag vertrekt Mathieu met Olav naar Cartagena om de boot te keuren. Heel spannend. Dinsdag zijn ze de hele dag bezig met de keuring; proefzeilen, boot uit het water. Ik had me vast voorgenomen om daar ook bij te zijn, want het is een goede manier om de boot verder te leren kennen. Helaas heb ik echt niet voldoende vakantiedagen. Ik besteed die dagen liever aan de vakantie die we gaan houden op de boot. In de meivakantie gaan we de boot naar Marseille varen! Vanuit daar zal hij op transport gaan naar huis. Heerlijk vooruitzicht. Nu maar hopen dat de boot in orde is en dat alles lukt zoals we dat nu gepland hebben.

Ik geloof dat we dichtgetikt blijven totdat de boot veilig in de haven van Numansdorp ligt! Dus bij voorbaat excuses aan iedereen!

Mathroos

Kopen of niet?

We hebben deze week een paar dagen vrij genomen om boten te bekijken. De kids hebben vakantie en zijn uit logeren, wij hebben dus onze handen vrij. Mathieu heeft al uitgebreid vertelt welke boten we gezien hebben en dat we gekozen hebben voor de Contest. Nu hebben we een Contest 41 gevonden die in Spanje ligt. Navraag bij de makelaar levert een positief beeld op. En dan slaat de stress toe, wat te doen?

Het is niet makkelijk om een boot te kopen die in Spanje ligt. Even kijken is er niet bij. Is dit hem, gaan we nu echt serieus doen en een boot kopen?  We hebben het al lang over het maken van deze reis, maar het kopen van een boot maakt het wel echt. Het is de eerste stap die we zetten die echt en heftig voelt. Tot nu toe waren het woorden en fantasieën. ‘ Put your money where your mouth is’ komt naar boven.

Maar goed we willen erg graag verder met dit plan en daar hebben we echt een boot voor nodig. De hele dag zijn we bezig met bellen en mailen naar de makelaar, die contact heeft met de engelse makelaar en die heeft weer contact met de huidige eigenaar. Erg ingewikkelde situatie en ik probeer die maar niet al teveel te doorgronden. Wij hebben met de makelaar in nederland te maken nu. Wat we horen is positief, de boot lijkt in goede staat en vertrek klaar. Veel essentiele onderdelen zijn de afgelopen jaren vervangen zoals teakdek, zeilen en apparatuur. Voor zover we nu bedenken is een windvaan het enige dat ontbreekt.

We gaan op pad naar verschillende havens, want met een boot in het zicht (zij het nog ver weg) lijkt het ook wel handig om een plek te hebben om hem neer te leggen. We schrikken elke keer weer van de prijzen van havens.  Verenigingshavens zijn overvol en nemen vaak niet eens meer mensen op de wachtlijst aan. Dus het lijkt erop of we zeker de eerste tijd een jachthaven moeten zoeken die we kunnen betalen.

In Willemstad zitten we de hele middag en avond in een kroeg aan de oude haven. Hier hebben we ook vaak met een boot gelegen. Echt een leuk vestingstadje, nu wat somber buiten , maar wij hebben iets anders aan ons hoofd. Uren lang van alles bespreken. Blackberry en Iphone worden ingezet om prijzen van vliegtickets, transport op te zoeken. Kunnen we mensen inschakelen die erheen kunnen gaan om wat meer foto’s te nemen? Mijn oom een tante wonen in Spanje, maar dat is erg ver weg. Wat onwijs onhandig zo’n boot die ergens ver weg ligt, ik wil hem zien!! We hebben veel Contests gezien de laatste tijd en kennen de indeling redelijk goed, maar deze is weer net wat anders. Er zijn erg veel watertanks, is er dan nog wel stouwruimte? Stappen we in het vliegtuig om te gaan kijken, moeten we daarna weer terug voor de keuring? En hoe krijgen we de boot in Nederland en wat gaat dat kosten? We zien foto’s van grote boten die op een dieplader gereden worden. Maar dan is het wel onze boot die daarop ligt, brrr. Helemaal naar huis zeilen kost te veel tijd al kan het ook een leuke vakantie zijn…

We overleggen met Olav Cox en hij helpt ons de te nemen stappen helder te houden. Eerst papierwerk; bewijs dat de BTW betaald is, eigendomspapieren, bewijs van de recentevervangingen, ed. Daarna kijken en sfeer voelen aan boord. Pas dan praten over de prijs en ten slotte de keuring. Hij zegt ook dat we ondertussen ook gewoon andere opties in de gaten moeten blijven houden. Ondertussen worden we zenuwachtig want de boot staat op elke botensite van de wereld. Wat nou als er een andere kaper op de kust komt? Toch maar een bod doen om echt in de race te zijn?

We proberen rutig te blijven. Maar ik merk dat ik ondertussen al bezig ben om de boot in te richten. Het klinkt lekker kneuterig maasr ik bedenk me dat ik blij ben dat ik oude handdoeken en beddegoed bewaard heb. Het zou fantastisch zijn als ik die binnenkort in onze boot kan leggen….

Wordt vervolgd….

Uncategorized

vertrekkersmentaliteit

Vertrekkersmentaliteit, nu al een warm bad.

We lazen er al over in boeken en op veel websites: de saamhorige mentaliteit van vertrekkers onderling. Er wordt heel veel informatie (en als je op reis bent ook andere dingen) gedeeld.

Wij zijn nog slechts bezig met plannen van ons vertrek en nu al voelen we ons opgenomen in die nieuwe wereld. Van alle kanten komen we in contact met vertekkers die bereid zijn om hun ervaringen en kennis te delen. We krijgen enthousiaste mails waarin mensen ons plan super vinden en ons veel plezier wensen, zeker doen zeggen ze! Dat sterkt ons enorm. We krijgen superpraktische tips over hoe je Hollandse kaas zo lang mogelijk goed houdt, info over spullen die te koop zijn, of een uitnodiging om gewoon eens te komen praten.

We krijgen reacties van mensen die nog onderweg zijn en van mensen die al weer terug zijn op het vaste land. Wij focussen nu op vertrekken, maar hoe zal dat zijn terugkomen? Ik geloof dat we ook maar wat vragen gaan stellen aan de ervaringsdeskundigen over terugkomen. Hoe doe je dat? Wat gebeurt er als je na een jaar zo anders leven weer in het ‘oude’ ritme komt? En zo zullen we komende jaren nog wel meer vragen bedenken.

Gelukkig hebben nu een team van experts aan wie we al dit soort vragen kunnen stellen. We hoeven echt niet alles zelf te bedenken of uit te zoeken, wat een geweldig goed gevoel!