Category: <span>Despues delivery</span>

Klussen op Curacao – deel 2

Vanochtend werden we wakker met één doel…vandaag de dynamo aan de praat krijgen. Gisteravond had ik al een hulplijn bij De Blabbers uitgezet en die leverde direct resultaat. Ingrid stuurde onze vraag door naar Ton van de True Blue die Ben (de onze) direct een belletje gaf: zijn tip Napa autoparts. Nadat we eerst met wat moeite het huis van Ben en Petra hadden gevonden – toch lastig Curaçao zonder Google maps – gingen we met de dynamo onder onze arm op pad. bij Napa konden ze ons niet helpen maar wisten wel een andere adres; en die zou ons 100% zeker wel kunnen helpen…. 

Na een belletje om het precieze adres te krijgen gingen we op weg. Het wWe vonden het bedrijfje “E&K alternators & starters“. Het was ergens in de middle of nowhere maar een komen en gaan van mensen met dynamo’s onder hun arm. Toen we aan de beurt waren stelde we onze vraag: “heeft u wellicht een spanningsregelaar voor deze alternator?” “Zeker voor een boot” was het gevatte antwoord. Maar ze zou wel even kijken. Jammer genoeg kwam ze na een tijdje onverichter zake terug. Leon stelde direct dat die 100% dan toch niet helemaal waar was. Enigzins teleurgesteld stonden we nog even na te praten met andere klanten of die misschien nog wel een ander adres wisten. Maar net toen de Dame achter de balie voorstelde om even te bellen viel er ineens toch een doosje op de balie: “ik heb hem gevonden”. Dat was een onverwachte twist of fate: zonder geluk vaart niemand wel zullen we maar zeggen. Het bleek inderdaad precies de regelaar die we moesten hebben!


Aan het eind van de middag konden we dynamo ophalen. Rond een uur of drie zetten we er nog wat druk op door even te bellen. Als het beloofde telefoontje terug uitblijft, rijden we er maar gewoon heen. Ze zijn er nog mee bezig want er hij doet het niet helemaal; alleen maar zonder de laatste verdeelkap erop. Na wat prutsen op de testbank met veel gevonk besluiten we de dynamo maar mee te nemen. Op boot aangekomen blijkt dat ze in de haast – we hadden er voor Curaçaose begrippen ook wel erg veel druk oo gezet… – de kap er verkeerd opgezet hebben waardoor hij geen contact maakte. Nadat eea weer goed in elkaar zit, genieten we eerst met z’n allen van een heerlijke nasi van Leon ondertussen in elkaar heeft gezet. Voor de koffie monteren we de dynamo weer op de motor. We starten de motor en …. hij werkt weer; netjes ladend net onder de 14 volt. Een grote dikke vette “CHECK”! 

We genieten in de kuip nog even lekker na van dit succes. Voor mij was het een mooie trip down memory lane en voor Leon een mooi intro in het leven van een vertrekker: zoekend van winkeltje naar werkplaats naar net dat onderdeel voor je boot dat je nodig hebt. Communiceren met handen en voeten omdat je het elkaar niet precies genoeg uit kan leggen. Aan het eind van de dag plof je met een voldaan gevoel in de kuip omdat het (vaak) toch weer gelukt is. Dank aan alle hulplijnen: blij dat dat ook op afstand nog steeds werkt!

Morgen is onze laatste dag hier – voor dr laatste verse boodschappen en het uitklaren – zondagochtend varen we richting Bermuda. 

Klussen op Curacao

… als ik de dynamo op de testbank zet geeft ie 18v…

We zijn hier nu al weer twee dagen en inmiddels ingescheept op de Despues. Na een lange vlucht haalden Ben en Petra ons op van het vliegtuig. De eerste avond lekker geborreld en bijgekletst. De volgende dag moest Ben nog werken en omdat Leon nog graag wilde zeilen zijn we naar het Spaanse water gereden. Het waard stevig – witte koppen op zee – dus Leon moest aan de bak en zweefde planerend over het water. Petra en ik deden het rustig aan en genoten van het uitzicht. 


Daarna gedrieën naar Papagayo beach gereden waar we gezwommen hebben en de eerste helft van Ajax – Manchester hebben gekeken – dat was genoeg. Toen belde Ben en kwam het echte vertrekkersgevoel binnen: even de dynamo ophalen bij de monteur. Ben mailde ons vorige week of we een diodebrug voor zijn dynamo wilde meenemen. Die was gemonteerd maar toen sprak hij de bovenstaande onheilspellende woorden… 


Vervolgens konden we op pad; we moesten naar Ramko, ergens bij een rotonde. Die had ws wel een regelaar. Wij dus onderweg en na lang zoeken vonden we een auto-onderdelenwinkeltje maar geen regelaar en Ramko kende hij niet. Maar hij wist wel een ander adresje. Wij weer in de auto maar ook het volgende adres had geen regelaar. Toen maar de dynamo opgehaald. ‘S avonds  hebben we een samen met een jaarclubgenoot van Leon een pizza gegeten. Hij vertelde ons hoe het ws zit: Ramko is een verbastering van Remco en was ws de naam van de eigenaar van een van de bedrijfjes (nu of ooit) maar mensen hier willen graag behulpzaam zijn en zullen het niet zeggen als ze het antwoord niet weten….

Inmiddels een plan voor morgen, aantal nieuwe adressen om langs te gaan en hopen dat we daar een oplossing vinden. We slapen vanavond voor het eerst aan boord. 

Daar gaan ze…..

Vanochtend om 06.30 op het station Delft. Mathieu en Leon zijn met de trein naar Schiphol vertrokken, goede keus want in de auto terug naar huis hoorde ik dat de A4 al vol en vaststaat. Maar van files zullen de heren de komende weken geen last hebben!

Goede reis en kom veilig thuis!

De spanning stijgt 

Ik zit in de trein van Groningen terug naar Den Haag en realiseer me dat we ongeveer over een week zullen landen op Hato Airport, het vliegveld van Curacao. Het vertrek is aanstaande en het afgelopen weekend ben ik begonnen met inpakken en het verzamelen van alles en nog wat wat op een oversteek van pas kan komen. Snoertjes, peilkompas, e-reader, boeken, anti slipmatjes, omvormers, twaalf volt pluggen, reddingsvest, Zonneveld, zonnebril, zonnebrand, zeilpak en ga zo maar verder. In tegenstelling tot een normale vakantie zijn op een oversteek winkels niet om de hoek en dus denk ik na wat wij handig vonden op de oversteken en kijk ik of ik dat nog kan vinden. Antislipmatjes, bekerhouder voor vier bekers drinken. Beter ermee verlegen dan erom verlegen zullen we maar zeggen.

Verder afgelopen zaterdag de gehuurde satelliettelefoon opgehaald. Hiermee zullen we tijdens de oversteek in contact staan met het thuisfront maar ook de lezers van deze website. Met behulp van een modem kunnen we kleine berichten sturen en ophalen. We kunnen dus berichten plaatsen op het blog en ook weerinformatie binnenhalen zodat we onze route het beste kunnen bepalen. De satelliettelefoon zend daarnaast eens in de 8 uur een positierapport uit waardoor ook jullie weten waar wij uithangen. Ik heb op de website een pagina aangemaakt waarop deze positie te zien is: onder het menu rechtsboven: Despues delivery blog – positie Despues.

Verder begint het weer op de oceaan ook zich in positieve zin te ontwikkelen. Beste signaal daarvan is dat er van diverse vertrekkersboten berichten komen dat ze vertrokken zijn. Het oversteekseizoen is dus echt begonnen. Wat dat betreft lijkt onze timing goed. Er begint zich wat meer een hogedruk gebied rond de Azoren te vormen waardoor zowel bermuda als Azoren goed bezeilbaar zijn en lagedruk met veel wind meer naar het Noorden zit.

Kortom de lichten staan op groen…nog een paar daagjes werken en off we go!

Een nieuw avontuur

… Ik ben op zoek maar iemand om de Después terug naar Nederland brengen en ik dacht aan jou…

Met deze vraag werd anderhalve maand geleden een zaadje geplant. We “vieren” dit jaar dat het al weer vijf jaar geleden is dat we op reis gingen met de Waltzing Mathilda. Sindsdien hebben we (te?) weinig gevaren. Ik zorg wel voor m’n tijd op het water maar zonder boot komt het er toch minder van. Dus toen Ben me vroeg of ik zijn boot kon terugvaren was m’n ik direct positief. Wel zin om me – alhoewel korter dan de vorige keer – onder te dompelen in het vertrekkersgevoel. Maar is het te regelen op m’n werk en ook niet onbelangrijk: kan ik bemanning regelen?

Inmiddels zijn we al paar maanden verder en is het vertrek al over twee weken:  bovenstaande vragen zijn dus positief beantwoord. Na me (al weer) 4 jaar vol ingezet te hebben voor één Europese elektriciteitsmarkt en het traject van wetgeving daarvoor te hebben afgerond was een verlof goed in te passen. Redelijk snel na bovenstaand gesprek vond ik in Leon een enthousiast bemanningslid. Hij – tegen het einde van een sabbatical – had een oceaanoversteek wel op zijn Bucket list staan. Zijn ja betekende dat dit gekke maar mooie idee realiteit werd en dat we dus op weg gaan naar de paardenbreedtes.

Nu vraagt je je wellicht af waarom Ben bij mij uitkomt. Het toeval wil dat ik zijn boot redelijk goed ken. Het is namelijk een zusterschip van de Waltzing Mathilda. Ben en zijn vrouw Petra waren actieve volgers van onze reis en toen wij  in 2011 op weg waren naar Denemarken lagen de Despues en de Waltzing Mathilda gezusterlijk naast elkaar in Den Helder. Twee jaar geleden zijn Ben en Petra ons achterna gegaan en hebben de Despues naar Curacao gevaren waar Ben en Petra nu wonen.

Het plan Op 23 mei vliegen Leon en ik naar Curaçao. Nadat de boot klaar is gemaakt voor vertrek (en de wind in de goede hoek staat) vertrekken we dan met ‘n drieën voor het eerste stuk naar Bermuda. We hebben voor direct naar Bermuda gekozen omdat dit beter bezeild is dan bv eerst naar St Maarten. Daarna varen Leon en ik samen verder naar de Azoren (maar opstappers zijn nog steeds welkom). We hopen daar voor eind juni te zijn aangezien we beide begin juli weer verplichtingen in Nederland.  Dat geeft ons grofweg 7 weken voor ca. 3,5 week varen. Dat zou haalbaar moeten zijn… Een andere vriend van Ben vaart met z’n vrouw de boot van de Azoren naar Nederland.

De voorbereiding Met een oceaanoversteek in het vooruitzicht gaan we alle aspecten weer langs: communicatie, veiligheid, gezondheid, routering, weer. Omdat Ben geen SSB aan boord heeft zullen we communicatie dit keer met een satelliettelefoon moeten doen, Leon doet een EHBO cursus en samen doen we de sea survival bij Getwet op de Maasvlakte. Ik kijk met enige regelmaat naar de weersituatie op de Noord Atlantic op passageweather maar het ziet er nog niet heel aantrekkelijk uit (zie boven). In het weekend weerbericht van Zilt Meteo afgelopen weekend liet Henk Huizinga zelfs zien dat je met een stevige oostenwind voor de wind van Dublin naar New York kan varen. Ik mail met bekende vertrekkers op St Maarten om te peilen wat daar de mening is. ze verzekeren me dat het nog vroeg is en dat het medio mei wel goed zal komen voor de terugtocht richting Bermuda en Azoren.

nieuwe website Voor de gelegenheid heb ik ook onze oude website gemigreerd en van een nieuwe jasje voorzien. Hij staat nu echt op mathroos.nl en verwijst niet meer naar mathroos.wordpress.com. Al onze oude berichten – en alle reacties daarop – zijn hier terug te lezen via de menubalk bovenin. Berichten over dit nieuwe avontuur zijn te vinden met de tag/categorie “despuesdelivery”. Als je op de hoogte wilt worden gehouden kan je rechtsboven je emailadres achterlaten en krijg je elke keer een bericht als er weer een nieuw blog is.