Hoe vertel je over een reis van 13 maanden, hoe maak je een fotoboek van 13.000 foto’s en hoe geef je alles wat je in je hoofd hebt een plek? We zijn het gewone leven weer ingeraasd en dat voelt heel vertrouwd, maar in mijn achterhoofd blijft er iets roepen. De reis ligt nog vers in ons geheugen en komt
De regen komt met bakken uit de lucht. De wekker ging extra vroeg zodat ik op tijd op kantoor ben om een lange dag te maken. Fien komt ook vroeg uit haar bed om de discussie van gisteren (ik wil niet naar school en al helemaal niet naar de bso) nog eens over te doen. We eindigen in een lange
… Hockeymeisje! Fien heeft vier jaar op de wachtlijst gestaan en kon nu in de zondagcompetitie starten. Spannend vond ze het wel. Met allemaal geleende spullen begon ze woesdag met de eerste training. Vrijdag de tweede (!) training en zondag haar eerste wedstrijd. Ze vind het leuk, heeft een klik met haar team en wil nu zelfs een rokje aan
Zo de eerste week zit erop, de eerste vijf dagen school en werk. De kids hadden er zin, ze zijn de hele week voor de wekker wakker. Het lukte dus zowaar om op tijd te zijn om maandag het nieuwe schooljaar in te springen. Fien is snel weer helemaal geland, Max heeft nog iets meer problemen om zich weer helemaal
Vandaag is alles weer gestart: school en werk. Vroeg op, opschieten en op tijd op het schoolplein zijn. Gelukkig gelukt. Met zin maar zenuwachtig fietsten de kids naar school. Nadat ze de directeur een mooie conch schelp gegeven hebben springen ze samen met alle andere kids letterlijk via een trampoline het schooljaar in. Leuk hoor! Mathieu en ik hebben ook
Zometeen ga ik wat eten met collega’s om nieuwe afspraken te maken, taakverdeling ed. We gaan in Scheveningen eten en ik ben lekkker vroeg. Mathieu en de kids zijn alvast naar Tjeerd en Martine waar ik vanavond met de trein naartoe ga. Ik heb een tas met rapporten bij me die ik zo ga lezen om weer wat bij te
Langzaam, langzaam landen we steeds meer. Een onbestemd gevoel hebben we nog steeds alle vier. Als we bezig zijn met muren verven, dozen uitpakken of bij vrienden of familie zijn is het gevoel op de achtergrond. Maar als we rustig in bed liggen slaat het toe. Max en Fien hebben allebei een fikse huilbui gehad. Ze zeggen dat ze niet
Heerlijk genieten van Toms (Mathieu’s vader) kookkunsten rond de tafel in de tuin. Het giet, maar droog onder het zonnedek. De kids rennen rondjes door het huis.
Een paar dagen zijn we nu terug. De kids hebben weer door de straat gefietst en bij vriendjes gespeeld, we praten bij met buren, zoeken vrienden en familie op. Bijpraten op mijn werk, boodschappen doen, alles is heel vertrouwd. Toch voelt mijn hoofd nog watterig en lijkt het alsof ik al die vertrouwde dingen door een rare bril zie. En
We zijn weer thuis! Na 400 dagen ligt de boot weer in haar eigen box en zijn wij weer in onze eigen casa in Den Haag. Gisternacht sliepen we aan de steiger bij de Volkaraksluis waar ook de Sushi naast ons was komen liggen. De kids hebben ‘s ochtend heel veel bramen geplukt en Anne en ik maakten er snel