
Prachtige zonsopgang
Na een dag en nacht motoren zijn we er bijna. Nog 40 mijl naar de aanloopton van Vlieland….;)
Na een dag en nacht motoren zijn we er bijna. Nog 40 mijl naar de aanloopton van Vlieland….;)
Even een update van de afgelopen week. Nadat we waren uitgeslapen van Legoland zijn we vertrokken richting de kleine belt. Eerst nog zeilen maar later op de motor. Al snel zagen we de eerst tuimelaars en dus zat Fien snel verwachtingsvol op het voordek. De dagen erna zagen we ze regelmatig! Nadat we de bruggen over de kleine belt waren gepasseerd hebben we geankerd in het gamsfjord. Aan de oever liggend hier trouwens de mooiste huizen in het groen verscholen. Erg mooi. Ook de ankerplekje was mooi en de zon brak zelfs door dus werden de zwembroeken aangedaan om te gaan zwemmen. Met Fien en Max in de bijboot dook Mathieu het water in. Dat leek Max ook wel wat: hij ging hoog op het zwemtrapje staan en zei “ik ga springen hoor!” en na wat aarzelen sprong hij echt! De temperatuur was niet helemaal als verwacht en Max probeerde wild trappelend uit het water te komen. Een beetje geschrokken was Max snel weer aan boord. Maar wel als de held van de dag!
De volgende dag stond er een lekker windje uit het noordwesten. Met de gennaker op hebben we de hele dag lekker gezeild
Aan het eind van de dag weer geankerd in de baai bij Dyvig. Een prachtige baai gesloten voor alle winden met een aanloop door ondiepe geul om een landtong. Hier met het bootje naar de kant voor een wandeling. na een korte klim hadden we een prachtig uitzicht over het fjord.
De volgende ochtend hebben we een kort stukje gevaren naar augustenborg. Het regende inmiddels continu en het dorpje bleek minder leuk dan de vaarwijzer deed voorkomen. Zelfs een café met warme chocolademelk bleek niet te vinden en het hotel aan de haven bleek enkel slootwter te serveren.
De volgend ochtend zijn we door het alssund naar Sonderborg gevaren. In tegenstelling tot wat de vaarwijzer zei was dit een allerardigst dorpje. Help hielp wel dat het wat droger was en er af en toe een waterig zonnetje scheen. Aan het eind van de dag een hapje gegeten bij een restaurant aan de haven.
Alhoewel het hemelsbreed nog maar 30 mijl is naar Kiel lijkt het erop dat we harder hadden moeten doorvaren. De wind draait langzaam naar het zuiden en trekt flink aan. Het gebrek aan weerinfo begint zich een beetje te wreken. Het waait elke dag steviger dan we verwachten. Vanochtend zijn we vroeg uit sonderborg vetrokken. De wind stond echter zo op de kop dat we ongeveer 70 mijl zouden moeten varen. Dit vooral door de krappe kruishoek. We liggen dus nu in de haven van horup hav te wachten op minder wind. Gelukkig nu wel internet hier: wind zou moeten afnemen en dus tijd een update te schrijven.
Na de verwaaide dag op Samso kozen we heel vroeg het ruime sop. Niet overal zo ruime, we moesten het eerste uur tussen allerlei ondieptes manoevreren. Er was veel wind en een minder ruime koers dan we gehoopt hadden, samen met de golven die er toch nog stonden van de afgelopen dag was het een bumpy- ride. Op een gegeven moment hadden we geen info meer van de windvaan, hij zat er nog wel op maar geen van ons vond het verstandig om in dit weer de mast in te gaan. ‘S avonds in de haven bleek het te laat en waren we de windmeter onderweg toch helemaal verloren.
We wilden 50 mijl varen naar Vejle. Uiteindelijk zijn we Juelsminde gegaan (en toch 50 mijl gevaren). Redelijk grote nieuwe haven. Nu bleek Fiens bed nat te zijn, waarschijnlijk van een raampje dat voor het eerst echt veel water heeft gezien.
De volgende dag zijn we met de bus via Vejle naar Billund gegaan, drie kindertjes wilden graag naar Legoland, vier kindertjes hebben zich een hele dag prima vermaakt. De busreis ( ruim 2,5 uur) was ook leuk, we zien wat van het land dat we steeds alleen vanaf het water zien. We zijn vroeg vertrokken en waren voor opening (10 uur) bij Legoland. Het was er al heel druk en het voelt lang geleden dat we tussen zoveel mensen stonden. Het park was erg leuk, mooie bouwsels van Lego en hele leuke attracties. Tussen de buien door werden we nat van de waterattracties, maar dat kon de pret niet drukken. We hebben brandweer gespeeld (en gewonnen), in achtbanen gezeten (zelfs Fien!, Max die gaat overal in) en leuke acts gezien. In de bus terug naar huis hebben een lange tijd alles wat we gedaan hebben opgenoemd. Het was geweldig en… we hebben in de zon gegeten als mooi einde van de dag! Fien en Max vielen thuis snel in slaap.
‘s avonds hebben Mathieu en ik de rest van onze vakantie verder gepland. Ik moet er wel aan wennen dat je steeds aan het plannen bent; zijn we op schema zodat we op tijd weer naar huis kunnen? Je bent steeds onderweg en komt steeds ergens aan, maar je bent er nooit. Ik moet soms nog wel wennen aan het feit dat de reis de vakantie is! Maar ondertussen genieten we enorm van de reis, de boot en ons gezin.
Een half uur later dan voorspeld door windfinder hield het plotseling op met waaien en brak de zon door. Iedereen kwam uit z’n boot, trok korte broeken aan en genoot van het heerlijke weer. Alle luiken open, matras naar buiten, alles weer droog! Wij zijn nog naar een strandje gegaan waar we heerlijk in en bij het water gespeeld hebben. Buiten eten, lukte ook nog. Dan is het weer van de afgelopen nacht en ochtend snel vergeten. Als toetje nog een prachtige zonsondergang. Toch een heerlijke dag!
Mijn bed is weer nat!
Nu gaan we achter de oorzaak aan. Thieu inspecteert de afwatering van de bakskist en ja hoor het water loopt in de bakskist en daarna in mijn bedje. Schot achter ons bed weg en Thieu propt zich elegant achterin. Ik voer een draad door en ja hoor gevonden! Opgelost! Toch goed dat verwaait liggen, kunnen we niets anders dan dit soort klusjes doen haha.
En nu koffie en de kachel hopelijk voor de laatste keer op mijn dekbed (en ik ga kijken of ik nog wat muntjes kan vinden om Thieu onder de douche te sturen…)
Toen we gisteren terugkwamen van de fietstocht bleek de wind gedraaid was en lagen we in de harde wind aan lagerwal tegen te steiger aan te beuken. We sliepen erg slecht, want het water beukte met volle kracht tegen de boot. Fien kwam bij ons liggen en Thieu verhuisde naar de bank (uiteindelijk de beste keus want daar hoor je het klotsende water minder) Af en toe gingen we samen met de nieuwe (2000000 candles!!!) zaklamp aan de stootwillen sjorren om ze weer op een goede manier tussen de boot en de steiger te krijgen. Maar 13 ton met 30 knopen erop duw je niet zomaar van de kant.
Het lijkt er dus op dat we nog even verwaaid hier liggen, al is het maar omdat we zowel voor als achter ons maar een paar cm ruimte over hebben om hieruit te manoevreren, dat lukt dus pas als de andere boten ook gaan bewegen. De wind is inmiddels wat minder, maar de barometer vertoont nog steeds een gestaag dalende lijn.
En dan nog een andere uitdaging; geld. We zijn niet meer gewend aan ander geld dan onze eigen euro en het ontbreken van een pinautomaat op elke straathoek. 300 kronen pinnen klinkt als heel veel, is maar 42 euro. En dat is snel op! Hier op het eiland hebben we nog geen pin ontdekt dus raakt het geld ernstig op. Er is nog net genoeg voor liggeld voor vandaag, maar ik hoop dat we voor die tijd van deze lagerwal af zijn!
Zo nu moet ik de I-phone aan de kids overdragen om er spelletjes op te spelen.
Vanochtend werden er wakker met een strak blauwe lucht en nog een restje van de wind van vannacht. Voor vandaag hebben we een fietstocht gepland. Bij het cafeetje aan de haven kan je fietsen huren en ze hebben ook twee kinderfietsen. Het kleinste fietsje is net een maat groter dan Max z’n huidige fiets maar na wat oefenen – en wat moederlijke overredingskracht – kunnen we allemaal opstappen en zijn we onderweg. Het eiland is werkelijk prachtig. Het heeft uitgestelde heide pijnboombossen en mooie (lege) stranden. Op de plek waar wij fietsen is het eiland bovendien zo smal dat we in een kwartier van de ene kant naar de andere fietsen. Langs de weg vind je hier overal kraampjes met koopwaar. We kopen twee bakken heerlijk ruikende aardbeien (zo zoet dat je suikerspin ruikt) en fietsen naar het strand. Na genoten te hebben van de aardbeien houden we een steenstapelwestrijd;
Op de terugweg naar de haven plukken we nog ons eigen fruit: heerlijke frambozen. Het is duidelijk dat het klimaat op dit eiland goed is voor het laten groeien van fruit.
Terug in de haven blijkt dat we vanochtend even beter hadden moeten nadenken over het komende weer. Lagen we vanochtend nog aan hoger wal. Nu de wind gedraaid is niet meer. We hebben al onze stootwillen nodig om de boot van de kade te houden maar het gaat. Het stomste is dat alle boxen in de haven vanochtend allemaal vrij waren maar nu natuurlijk niet meer. Blogt vannacht nog wel even waaien dus een wat minder rustige nacht dan de vorige.
Maar goed dat mag de pret van deze dag niet drukken. Een mijlaal omdat we voor het eerst met z’n viereno gefietst hebben en vooral een compliment voor Max die dat deed op een grote jongensfiets!
Toen ik gisteravond naar bed ging bleek dat helemaal nat te zijn. Het matras was nat geworden door water dat vanuit de bakskist aan mijn kant het bed in liep. Thieu’s kant was nog droog en ik ben maar op de bank gaan slapen. We hebben het energieverslindende elektrische kacheltje maar aangehouden om de boel wat te drogen. Ik geloof dat alles redelijk droog geworden is nadat we vandaag even wat zon hadden en het matras meteen naar buiten kon.
Maar we begonnen vanochtend met zeer lage bewolking en regen, een hele vrolijke start. Er was geen zuchtje wind dus we zijn op de motor overgestoken naar het eiland Samso. Onderweg klaarde het wat op zagen we de rugvinnen van wat tuimelaars, altijd goed voor het moraal. Fien bleef daarna buiten want wilde niet nog eens de kans lopen om ze te missen.
We zijn naar een heel klein schattig haventje gegaan aan het eiland dat aan deze kant eigenlijk alleen bebouwd is met een aantal schattige Deense vakantiehuisjes. Bij aankomst brak de zon door. Alles open en naar buiten om nog te drogen na gisteren en vanmorgen. We wilden snel een lunch eten en dan het eiland gaan verkennen, maar al snel werd de lucht zwart en kwam er een volgende bui over… Het lukte toch om tussen de buien door te wandelen en een ijsje te eten. We hebben wel pech met de ijsjes hier: we kopen steeds een echt vies ijsje en moeten we ruilen of samen doen omdat te goor is om op te eten. Mensen die mij kennen weten dat ik een ijs-fan ben, maar drop ijs is echt smerig. Ik heb hier zelfs al ijsjes weggegooid, hoe verschrikkelijk!!
Na de wandeling trok de wind erg aan tot wel 25-30 knopen. Fien en Max hebben nog even een dvd gekeken terwijl Mathieu kookte. Ondertussen was ik bezig om een kaart te kopen voor de wasmachine en ook een ‘slot’ te bemachtigen om de was er ook daadwerkelijk in te doen. Tijdens het wachten lezen we lekker. Thieu begint af en toe hardop te lachen; hij leest Sylvia Witteman, erg grappig.
Nou vandaag hebben dat weer waar we op hoopten even gezien, morgen schijnt het weer beter te worden. Ik hoop dat mijn bed zo nog droog is!