Mfransen/ November 17, 2012/ Mathroos, Rondje Atlantic 2012-2013/ 12 comments

Zo we zijn in Afrika. Nu echt, Marokko voelde meer als Azie. We kwamen gisteravond in het donker aan en pas vanochtend zien we waar we zijn. De kids moeten wel even wennen aan alle donkere mensen..
De lange weg hier naartoe ging goed, maar niet geheel vlekkeloos. Nu we in de baai achter ons anker liggen maken we de balans op, kunnen we ook het volgende stuk naar Suriname aan? Dat is wel twee keer zo lang…
Alles op een rijtje gezet waren een aantal dingen niet gaaf: de hoge golven de eerste dag,  de monstergolf die een half uur na vertrek zijn weg naar binnen wist te vinden door de luiken die we open hadden laten staan (super stom natuurlijk!), de eerste nacht met de hand sturen omdat de wind heftig was, de laatste nacht even met het noodroer sturen om zodat Mathieu het juk van het roer vast kon zetten, de afwas doen terwijl werkelijk niets blijft staan waar je het neerzet, mijn natte matras door het lekkende spoelwater waarmee in het vissebloed van het dek gespoeld heb, de lijn van de genaker die even vast zat in het roer,  het zoeken naar een goede zeilvoering met een voor de windse koers.
Wat wel gaaf was: zes dagen cocoonen met z’n vieren, niets te hoeven (we kunnen toch nergens heen), we zien allerlei bijzondere zeedieren (dolfijnen, vliegende vissen, mooie vogels, inktvisjes), lekkere wind van achter, rustige wachten met lekker veel boeken lezen, koekjes bakken onderweg, genieten van mooie zonspvangen en – opkomsten, spelletjes doen, aankomen na zes dagen op zee, twee keer per dag even contact met andere boten via de SSB, hulp van andere NL boten bij het vinden van en plek in de baai,  niemand die zeeziek was, de kids die zich prima vermaken aan boord en zelfs meer schoolwerk gedaan hebben om voor te lopen en als we er zijn wat dagen vrij te hebben. En alle reacties op onze blogs.  Wat gaaf om te zien hoeveel mensen met ons meelezen en laten weten dat het toch wel stoer is wat we doen, wij vinden het al bijna ‘ normal’. En voor Hans: we kunnen met de SSB (korte golf radio onderweg altijd  mailen en dus korte berichten op onze site zetten)
Gaan we op naar de volgende etappe? Het antwood is ja!! Het is ged bevallen, ondanks de zaken die tegenzitten. Maar die maken het ook wel spannend.Voorlopig gaan we genieten van de nieuwe wereld waar we ons in begeven. Afrika, een compleet nieuwe omgeving. Morgen halen we Eline (zusje Mathieu) op van het vliegvald, zij komt een week bij ons aan booord mee-ontdekken. 
Na een week op zee is het wel nodig om de boot weer even grondig op te ruimen, zeker nu we een extra bemanningslid erbij krijgen. Waar laten we alles? We worden nog creatiever in het vinden van opbergplekken, laten alles wat nat geworden is goed drogen. We moeten opschieten want om 17 uur begint de borrel met de andere zes nederlandse boten. Toen we gisteravond aankwamen hoorden we al keiharde swingende muziek van de kant komen. Lekker swingen en de voeten van de vloer, bloed even flink laten stromen en de beenspieren eens flink gebruiken. Vieren dat we al zo ver zijn, in Afrika man!

Share this Post

12 Comments

  1. Wat fijn dat jullie doordurven! Geniet van Afrika enne…ik ben één van diegenen die het superstoer vinden!

  2. Fijn om te lezen dat jullie en de boot goed zijn aangekomen en dat alles (ook jullie) heel zijn aangekomen. Gr. Nicole

  3. Top dat jullie zo ver komen…en nog veel verder gaan straks. Ik zie jullie nog bij ons op de bank voor de haard zitten om onze kennis van een half jaar Med op te zuigen. Straks komen wij bij jullie kennis halen voor onze volgende reis en zijn de rollen omgedraaid…maf !
    Ondertussen blijven we jullie volgen en genieten met volle teugen mee! Go Mathroos!

    1. Hoi Jeroen en Brit,
      Wij hebben ook nog erg goede herinneringen aan die dag (en Fien en Max ook). Jullie enthousiasme over een tijd weg met de kinderen was toen aanstekelijk en daar genieten we nu met volle teugen van. Als we terugkijken op ons hele proces van droom tot de uitvoering nu heb je een belangrijke rol gespeeld om onze droom te gaan verwezenlijken. Als we terug zijn delen we onze ervaringen graag met jullie. En tot nu kunnen we de reis naar het zuiden absoluut aanraden! Groet en tot mails!

  4. Wauw! Wat zijn jullie al een lekker eind op weg. Lees al jullie berichtjes mee en geniet van de dingen die jullie meemaken. Heel beel plezier in Afrika. Groet, Astrid

  5. Tof, tof en nog eens tof. Ach er zitten altijd wel wat dingen tegen en jullie zijn heelhuids aangekomen en zien het zitten om de oversteek naar Suriname te maken, geweldig toch! Jullie gaan ook wennen aan de achter windse koersen. Geniet lekker van Afrika, groetjes van de jaloerse bemanning van de Después. (die moeten nog even wachten op zo’n superreis).

  6. Grappig daar jullie dat Afrika noemen… Ik dacht even “maar jullie gingen toch naar kaapverdië?” Even op de kaart gekeken…. Toch wel behoorlijk Afrika. Gaaf hoor!
    En je weet wat ze zeggen: ervaring is de som van alle fouten die je eerder gemaakt hebt.

  7. Hartstikke heldhaftig om door te zetten! Maar jullie hebben in deze 6 dagen al van alles en nog wat moeten uitkienen en oplossen, dus zijn nu echt goed geprepareerd. Gaan die andere 6 Nederlandse boten ook door? Peter praatte net met lui op een boot in Charleston die op weg zijn door het Panama Canal en dan de Pacific over, met kinderen van 8 en 12. Ook die hadden net hun lessen gedaan. Zo zie je, jullie zijn niet de enige gekken:) Peter en crew hebben door het weer niet Florida gehaald, en hun boot ligt nu voor een maand in South Carolina. Peter kan dan niet mee, want wij zitten met Kerstmis bij Kirsten en Tom! ERG spannend. Liefs voor jullie vijfjes!!! Gezellig dat Eline even mee doet.

  8. Geweldig. Weer zo’n goed geschreven verhaal. Je zuigt ons er helemaal in. Hoe lang blijven jullie in “Afrika”, Gaan jullie met 6 of 7 boten verder?

  9. Al uitgedanst? Wat fijn om te lezen dat de lijst plussen langer is dan de opsomming van de minnen. Veel plezier daar!

  10. HI Luitjes wat een avontuur! Ontzettend gaaf om te horen dat jullie weer een etappe verder zijn gekomen. Heerlijk om jullie verslagen te lezen, zo reizen wij toch ook een beetje mee. groetjes Debby

  11. superstoer? NEE, MEGA stoer! `Jongens wat enorm gaaf.
    kunnen die zeebenen nog wel dansen dan? Dikke knuf voor de kinderen van Gioia en Bella en neem een borrel namens ons!
    Toppers

Leave a Reply to Astrid Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*
*