Het is nu ruim een week na de vierde kuur. Ik ben nog steeds erg moe.

De afgelopen week sliep ik veel of lag op de bank. Veel meer dan dat lukte niet. Na de derde kuur merkte ik dat mijn energie niet meer tot 100% terugkwam, dat is nu nog minder.

De eerste vijf zes dagen na de chemo is eten een ding. Het klopt wat ze zeggen, je hebt een vieze smaak in je mond en je smaak verandert. Ik at vaak soep, maar dat is nu ook niet meer lekker. Niks eten is geen optie want dan neemt de misselijkheid toe. Maar wat ga ik dan wel eten? De laatste dagen eet ik sla want daar krijg ik minder maagzuur van. Van alles; bietjes, zelfgekweekte kiemspruiten, alles wat groen is…nog gezond ook.

En weer moet ik mijn doelen bijstellen. Met nog minder energie zal ik moeten accepteren dat ik de komende maanden zeer weinig kan doen. Een tochtje naar de brievenbus, de biobak is mijn hoogtepunt van de afgelopen dagen. Wel lastig voor iemand die gewend is om productief en actief te zijn. Ik kijk tv. Op discovery zie ik van alles over Stormchasers en goldminers. Stoere en domme mannen die hun leven wagen voor mooie data over stormen. Mannen die oerwoud verwoesten op zoek naar goud. Veel avontuur. Ik heb een ander avontuur te gaan haha.

Maar de eerste en heftigste fase is nu klaar. Fase 2 start 10 december pas!

Ondertussen heeft de Sint-gekte ons huis bereikt. Schoenen worden nog steeds vol overtuiging gezet door beide kids. Maar ook hun eerste keer lootjes trekken op school. Stomverbaasd en verontwaardigd waren toen we uitlegden hoe het werkt. ‘Moet ik een cadeau maken voor iemand anders …?’

Met het maken van de eerste surprise en gedicht hadden ze wat hulp nodig. Het is ook best gek om dan zogenaamd namens Sinterklaas iets te dichten, ingewikkeld.
Benieuwd hoe het heerlijk avondje zal zijn!

Wordt vervolgd…