Het tweede temaal op de oversteek zit erop. Nog many more to come want de wind laat ons een beetje in de steek. We maken niet heel veel snelheid en zullen dus ook niet met een recordtijd op de Azoren aankomen.
De Jan van Gent ligt nu wat verder achter ons waardoor we met de marifoon geen contact meer kunnen hebben, met de Dixbay lukt dat nog wel. En ook via de SSB wordt druk overlegd en gezamenlijk naar weerkaarten gekeken. Dit stuk zee kent veel weersystemen en we moeten de juiste route kiezen; niet teveel wind en ook niet te weinig! We hebben afgesproken om twee keer per dag contact te hebben met de boten om ons heen, dat zijn er nu ongeveer 5.
De sfeer aan boord is goed, we zeilen wel maar geen weinig scheef en dat maakt het leven aan boord een stuk aangenamer. En we leren accepteren dat we soms minder hard gaan. We hebben te weinig diesel bij ons op elke keer de motor aan te zetten. Maar het aantal gevaren mijlen vandaag was 95, best OK. (normaal rekenen we min. 120 mijl in 24 uur)
Ik heb de AVI leestoets bij de kids afgenomen, ze scoren allebei op leesniveau van groep 7, Max zelfs nog daarboven. Heel bijzonder om die dingen nu zelf te testen.
Het wordt ‘s nachts al wat kouder, in de kuip heb ik ‘s nachts al wel een trui aan. Overdag is het nog warm en zweten we lekker.
Nou het is hier inmiddels bijna stil. Ik heb de eerste wacht de rest ligt in bed. Het is donker met een kleine maan en ontzettend veel sterren. Als ik weer op me in laat werken waar we zijn geniet ik. Geen angst om met een klein bootje deze immense zee over te steken, maar trots en liefde. We doen dit met z’n vieren alsof het de gewoonste zaak van de wereld is maar dat is het zeker niet. De boot is ons veilige huis op zee, onze cocoon. Het is waar wat anderen ons vertelden; dit neemt niemand ons weer af!
Tot morgen liefs Roos
Waarom zit ik steeds met tranen in mijn ogen jullie blog te lezen?
Ik ook, die tranen bedoel ik. Sending lots of love!