We vroegen wind en we kregen wind.. En hoe!
Gisteren en eergister hebben we het grootste deel van de dag de motor aan gehad. Er was totaal geen wind. We voeren noordwaarts in de hoop daar wind te vinden. Mijn eerste wacht vannacht was nog motoren, heb voor het eerst sinds lange tijd weer een filmpje gekeken. In de verte zagen we donkere wolken. Terwijl ik lag te slapen heeft Mathieu in zijn wacht een dikke bui gehad, de wind zien toenemen, evenals de golven. Ik werd wakker in een klostbak en met 20 knopen wind op de kop en hoge onregelmatige golven. In de vroege ochtend zochten we een koers die comfortabel was en in de juiste richting. We hebben snel weer een nieuwe anti-zeeziekte pleister geplakt want na die dagen weinig wind moeten we wel weer wennen aan de hobbelige golven. Max zoekt binnen op mijn telefoon de engels woorden als hurricane en storm op… en heeft nergens last van. Fien komt snel naar buiten met haar Pinkeltjeboek.
Mathieu zag dat sommige stagen toch nog niet strak genoeg stonden en terwijl we bijlagen ( een manier om met veel wind lekker rustig stil te liggen) heeft hij alles nog eens aangedraaid. Het waait lekker en in de midag wordt het wat rustiger en gaan we ook een ruimere koers varen. Het wordt weer lekker aan boord. Langzaam konden de riffen uit de zeilen en inmiddels hopen we dat de wind zo blijft als hij nu is en niet verder afneemt.
Hoe ver moeten we eigenlijk nog tot de Azoren? Tja, dat is lastig te zeggen aangezien we niet in een rechte lijn naar de Azoren kunnen. Rechtelijn is nog 1463 mijl naar Flores. Maar we zullen er nog wel 1800 over doen aangezien we eerst verder noord moeten om de juiste windrichting op te pakken. Het blijft een gezoek in de gribfiles en veel overleg met andere boten.
Maar we gaan zo lekker eten met meloen vooraf (moet op anders moet hij overboord) en door de kids en Mathieu gemaakte bavaroistaart toe. Geen straf hoor, we houden het nog wel even uit.