We huren voor drie dagen een auto, een Suzuki Jimmy. De kids en ik passen net op de achterbank. Dinsdag gaat Paul gaat weer met ons mee en we beginnen bij de Emerald Pool. Helaas is er een cruiseschip in de haven aangekomen waardoor het er erg druk is. We gaan op zoek naar de watervallen waar je lang moet lopen, daar komen de cruisers niet… We wandelen naar de Sari Sari falls. Een schitterende wandeling van een paar uur door een dicht stuk bos. Steile paden langs afgronden en veel klimwerk over rivieren, echt geweldig mooi. Als we bij de waterval komen kunnen we die vanaf een platvorm goed bekijken. Een muur van water dondert tientallen meters naar beneden. Als we een stukje terug lopen dan kunnen we met zwembroek aan door de rivier naar de waterval klimmen. Er liggen grote stenen in de rivier en het klimwerk is niet voor de poes. Onder de waterval is een kleine poel waar Paul, Mathieu en ik in gaan zwemmen. Door de hoge val van het water stormt het daar echt, je kunt alle
en op de rug naar de waterval toe. Als je dan op je rug liggend omhoog naar de waterval kijkt is dat wel erg bijzonder, zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. De kinderen genieten van al klim en klauterwerk, ze zijn er goed in. Ik (Roos) ben niet mee zo soepel en val een paar keer hard op een glibberige steen
We rijden langs de ruige oostkust en via het zuiden van het eiland terug. We komen over hoge bergpassen en klimmen en dalen veel, schitterende uitzichten. We maken thuis snel wat pompoemsoep en vallen daarna heel rap in slaap.

Woensdag gaan we op pad met de June, Chris, Hidde en Lara van de Jan van Gent. Zij hadden ook een auto gehuurd. We rijden hoog door de bergen naar het freshwater lake, daar is het best koel dus we besluiten niet te gaan zwemmen. We laten ze de Titou Gorge zien. Die is nu nog mooier dan toen wij er eerder waren. De zon schijnt en het water stroomt minder hard, we komen makkelijk bij de waterval. Samen met June geniet ik; zwemmen in een smalle kloof, omringd door steile rotswanden met daarboven mooi groen oerwoud. Fantastisch! We klimmen de verschillende niveau’s van de waterval op en doen de Tarzan roep als we onder de waterval staan. Gaaf hoor! Ook Fien durft deze keer de gorge in en ziet het voor het eerst, zij is onder de indruk en wij ook (van haar). Na de picknick gaan we door naar de Trafalgar Falls. Dat zijn twee grote watervallen met eronder ook heetwaterpoelen. Heerlijk om in die hete baden te liggen en af en toe in de koude rivier te springen. Fien en Max vinden he
t eerst nog wel stinken naar rotte eieren, maar wennen er snel aan. We leggen in de auto van alles uit over de vulcanische fenomenen van dit eiland. ‘s Avonds gaan we op zoek naar een tentje om te eten. We stoppen langs de weg bij een onverlichte tent en vragen waar we kunnen eten. Nou dat kan daar. De lichten gaan aan, we hebben uitzicht op zee en binnen 15 min heeft Melvina het eten op tafel. Het is heerlijk, echt creools eten. Melvina en haar zus runnen de tent en vertellen honderduit over het eten, het eiland en ze laten allerlei ingrediënten uit de keuken zien. We komen vast weer terug.

Donderdag gaan de kids met de Jan van Gent mee, terwijl Mathieu, Paul en ik de wandeling naar het Boiling lake maken. Dit is de langste en moeilijkste wandeling op het eiland, maar ook een hele mooie dus we hadden ons er erg op verheugd. We lopen uiteindelijk 7 uur in een strak tempo, berg op en af. Eerst door bos, dan over bergkammen en daarna door de Valley of Desolation waar we tussen de sissende, kokende en rokende stenen lopen. Daar groeit niets en zijn de stenen geel, groen en wit, heel bijzonder. De wandeling gaat tot het Boiling lake, letterlijk een krater met een enorm meer vol wit, kokend water. We nemen foto’s met gepaste afstand van de kraterrand We koken nog wat potjes eten op de hete uitlaatgassen van moeder aarde en gaan terug. Onderweg zwemmen we nog in de hete zwavelrivier. Het weer zit niet mee, we lopen bijna de hele dag in de wolken en regen Maar dat mag de pret niet drukken. Als beloning rijden we na deze wandeling nog naar Trafalgar falls en verwennen
onze overwerkte spieren in de warme zwavelbaden. Gelukkig schijnt de zon nu wel en warm en droog rijden we naar de boot. De kids zijn naar een indianendorp geweest, de enige plek in de gehele Carieb waar nog echte carib indianen leven. Op alle andere eilanden zijn ze uitgemoord, verdreven of ten onder gegaan aan europese ziektes.
Fien en Max eten pannenkoeken op de Jan van Gent en wij eten nog een keer bij Melvina’s. Deze keer overlaad ze ons met lekkere hapjes en bushtea. Als we vertellen dat we na vandaag geen auto meer hebben krijgen we het telefoonnummer van een van haar vrienden die er zit te domino-en. Hij wil ons graag naar Melvina’s komen brengen en zal ons ook weer thuis afleveren. Helaas moeten we ze vertellen dat we toch wel weer doorgaan, maar wat een geweldige mensen hier.

Vrijdag klaren we uit en doen we boodschappen op de markt van Roseau, de hoofdstad van het eiland. We hebben al veel tropische markten gezien maar het is altijd weer een feest, zoveel spannende groeten en fruit. Passievrucht, guyave, pompoen, mango, heerlijk. We varen daarna nog twee dagen langs de kust van Dominica om niet meteen afscheid te hoeven nemen. Maar in de baaien is veel swell, de boot deint daardoor soms nog erger dan we op volle zee meemaken, je moet je zelfs in bed schrapzetten. Op zondag steken we het korte stukje over naar de eilandengroep Iles des Saintes, onderdeel van Guadeloupe. We zijn weer even in Europa.