Hoe vertel je over een reis van 13 maanden, hoe maak je een fotoboek van 13.000 foto’s en hoe geef je alles wat je in je hoofd hebt een plek?
We zijn het gewone leven weer ingeraasd en dat voelt heel vertrouwd, maar in mijn achterhoofd blijft er iets roepen. De reis ligt nog vers in ons geheugen en komt (gelukkig!) nog vaak naar voren.
Als ik in de auto zit denk ik ineens dat ik in de bijboot vaar met de buitenboordmotor in mijn hand.
Fien is fan van het liedje ‘Live life’ van het junior songfestivel ‘omdat dat zo mooi bij de reis past’. Ik lees nog veel vertrekkerskost; verhalen van verre zeilreizen. We maken fotoboeken (maar hoe kies je uit zo veel foto’s?) en kiezen mooie foto’s uit om op canvas te drukken. Ik maak dingen met de schelpen die we verzameld hebben. En ik ben gevraagd om een presentatie te geven over de reis als onderdeel van een training leiderschap.
Soms ben ik heel blij terug te zijn en soms voel ik me wat verloren. Vandaag las ik een blog Ruth en Mark, ze hebben jarenlang gezeild op hun boot de Thalassa II en ondanks dat ze zich aan wal prima vermaken hebben ze ‘vertrekkersbloed’ gekregen. Ruth had ergens een mooie spreuk gelezen; don’t cry because it’s over, smile because it happened! En dat zullen we doen.
Wat een mooie spreuk! Die houden we in gedachten. Dikke knuffels! Xx
He Roos,
Ik snap je helemaal hoe jullie je voelen. Geloof me..dat ‘vertrekkersbloed’ zal ergens blijven..
Zou je nog even op het LLVS kunnen kijken? Ineke
________________________________
Mooi geschreven lieve mensen.
Bedankt voor de leuke verhaaltjes.
Zelf heb ik met man en kinderen veel in buitenland gewoond/gewerkt en daarna gevaren. We namen de kinderen overal mee naar toe.
In Nl op school als we er op vakantie waren, en de andere dag zaten ze weer in afrikaans land weer op school. Kinderen kunnen veel hebben, tot hun 12’de.Alles samen met papa en mama maakt dan niet uit hoe of wat.
Daarna is een vaste stek heel belangrijk.
Ik zou als ik jullie was het heden en verleden niet konstand te bespreken met de kinderen. In hun conceptie leven ze NU dus in NL.
En alleen jullie zelf hebben er meer last van denk ik.
Maar je moet gewoon de knop omdraaien en daar niet te lang over doen.
Want de herinnering moet mooi blijven toch?
Dus moet je het in een apart hokje stoppen en Nu weer bij je vertrouwde hokje verder.
En de foto’s, dat gaat je helpen om er een mooie herinnering aan over te houden.
En bedenk dat als de kids gaan studeren je heus weer een kans krijgt.
Veel succes met alles, en het zal alleen maar leuker worden in je leven met deze mooie extra bagage!!!
Groetjes Mieke mv.Southern Cross
Ik kan het niet laten. Je bent en blijft m’n lieve nicht. Wil alleen maar zeggen “Alles hoeft toch niet in één keer”? Smeer het lekker uit over een maandje of 13. (grapje)
Beste Mathieu en Roos,
We hebben jullie gegevens via Ank en Keimpe van de Gaia. Graag zouden we met jullie in contact komen, want we hebben wat vragen over de boot. Kunnen jullie ons een mailadres sturen, zodat niet iedereen kan meelezen?
Met vriendelijke groet, Angela & Henk (SY Mi Dushi)