Eergisteren was een dag van uitersten en schakelen.
We zijn vroeg opgestaan om de rij voor het Achterhuis te ontwijken… toch nog anderhalf uur in de rij gestaan. We hadden Bregje meegenomen, die wilde er ook graag heen. Joost en Anne gingen iets anders doen met de kids en ‘s middags zouden we naar Hoorn varen.
Maar het liep anders. Toen we in het Achterhuis waren kregen we een wap dat Anne met Mette naar het ziekenhuis was. Mette had een kop hete thee over zich heen gekregen. We besloten met Bregje in de stad te blijven. De andere kids gingen met een andere boot op stap zodat Joost ook naar het ziekenhuis kon, inmiddels Beverwijk.
Wat verdwaasd liepen we door het Achterhuis dat op zich al veel indruk maakt. Voor Mathieu en mij ook de eerste keer dat wij er waren. In verschillende quotes geeft Anne aan dat ze wil dat ieder leven evenveel waard is. Zij kon niet vermoeden dat er meer dan een halve eeuw later het toonbeeld van tolerantie aan het Achterhuis voorbij zou gaan: aan en in de gracht waren de voorbereidingen op de Gay Pride in volle gang.
De kids wilden het graag zien en we schakelen terug naar heden. We vonden zowaar nog een schitterende plek aan de kade. Ondertussen wappen we om op de hoogte te blijven van de Mette.
Carnaval op het water is leuk (zelfs Conchita kwam voorbij). Tot er een boot met leernichten met blote billen langskwam en Max zei: ‘ ze weten toch wel dat er kinderen bij zijn?’… Ik heb een heleboel voorlichting gegeven; aids, soa, pfff…

Terug in de haven hebben de kids gedoucht en ben ik heerlijk in bad geweest met uitzicht op de haven, geweldige badkamers hier. We eten met Joost en de kids die daarna weer naar het ziekenhuis gaan. Hoe het de komende dagen zal gaan weten we nog niet. Na deze heftige dag maar vroeg naar bed, we zijn allemaal gesloopt!