Een harde landing, een ander geluid
Wat voel ik me raar nu ik dit blog maak. Bloggen is echt een leuk onderdeel van onze reis geworden. Sinds we terug zijn hebben we van veel mensen hele leuke reacties op het blog gekregen.
Maar vanaf nu wordt bloggen anders. Het wordt onderdeel van mijn therapie. Wat blijft is dat het een manier is om al die vele vrienden en familie te informeren.
Onze vaste lezers weten het: er is bij mij (roos) een paar weken na thuiskomst borstkanker geconstateerd. Harde lading noemen we dat. We zijn 17 augustus thuis gekomen, 16 september had ik de eerste onderzoeken en de uitslag dat het kwaadaardig was en 10 oktober start ik met de eerste chemokuur. Dan lijken die stranden heel ver weg.
Ik heb sinds onze reis welgeteld 3 weken gewerkt… Daarna was mijn agenda van het ziekenhuis. Dat ding waar we een jaar niets mee gedaan hebben, is nu niet aan mij om te vullen. Gelukkig hebben we vorig jaar ultiem flexibel leren zijn, dat kunnen we nu goed gebruiken. En ik ben heel blij dat ik niet tijdens de reis wat gevoel heb.
Maar we hebben ook lol. Zo wap ik uitgebreid met mijn jaarclub over welke pruik het moet worden. Ik heb totaal geen zin in dat ding maar geloof wel dat er een moment komt dat ik die mutsjes niet op wil. En de kids willen mij ook niet zo op het schoolplein hebben.
Inmiddels ben ik helemaal doorgelicht en weten we dat er geen uitzaaiingen zijn. Dat is mooi. De afgelopen dagen ben ik hard bezig geweest om alles in orde te maken voor de chemo. Boodschappen, schoonmaken, de was, lekkere joggingpakken met capuchon kopen, een chemo-check bij de tandarts. Ik probeer zoveel mogelijk klaar te hebben zodat ik na morgen kan instorten. De bedrijfsarts vroeg ik een controle freak was.Toen heb ik nee gezegd, maar begin daar nu wat aan te twijfelen….
Ik heb een eigen kamertje in huis ‘opgeeist’. Daar hebben we dit weekend behang met een tropisch strand erop opgehangen. Daar kan ik me heerlijk in ons vorige leven wanen. Zal vast nodig zijn de komende maanden.
Omdat iedereen anders reageert op chemo weten we nog niet hoe de komende maanden zullen. Jullie zullen het gaan lezen.
19 COMMENTS
Fijn dat je een haventje hebt, waar je je zo nu en dan even terug kunt trekken. Daar kun je dan reacties waar geven, die misschien daar buiten tóch binnen gehouden worden, doordat je je “stoer” wilt houden. Sterkte, liefje. Jullie zijn veilig over de Oceaan gekomen misschien wel door de vele liefde die jullie heeft gedragen – al die “vibes” van zo veel vrienden en familieleden zijn er nu voor jou. Moge die jou ook weer veilig binnen loodsen.
Wat een schrik om je bericht te lezen. We hebben met heel veel plezier je blog gelezen de afgelopen 1,5 jaar. Wat een mooie reis hebben jullie gemaakt. Een inspiratie voor onze uitgestelde droom.
We leven met je en jullie mee en zullen je blijven volgen!
Jan, Ankie, Luna en Nika
Lieve Waltzings,
wat een schrik moet dit bericht voor jullie allemaal zijn geweest! Goed om te lezen dat er geen uitzaaiingen zijn gevonden. We duimen dat je goed tegen de chemo kan en blijven jullie volgen.
Jasmin, Coen, Mette, Mats en Jule
Hi Lieve Roos,
was heerlijk om je vandaag weer even te spreken, ook al was het over de telefoon. Je staat er hartstikke positief en krachtig in, super! We hebben al jullie coole zeilverhalen trouw gevolgd. Ook nu leven we met jullie mee, net zoals een heleboel andere lieve vrienden. Mooie tekst Luuk! Veel sterkte en hoop je snel weer te zien! xxx Jo en Rep
Ik weet niet hoe ik hier op moet reageren.
Veel liefs en sterkte, Hans
Hoi waltzing m’s,
Wat een bericht zeg.. Echt schrikken. We leven met jullie mee en als we iets kunnen doen kan je altijd aan de bel trekken.
Gr ostrea
Roos, wat een ontzettend naar bericht na alle mooie verhalen die we hebben mogen volgen op deze blog. Veel sterkte voor jou, Mathieu en de kids.
Raymond.
Lieve Roza,
Je weet het wel toch? Al die lieve woorden die ik je wil zeggen.
Toch nog maar een keer: je bent een prachtig, moedig mens en een superdierbaar vriendinnetje van me en dit ga je winnen.
Heel veel liefs + sterkte morgen.
Ook voor Thieu en kids.
Veel liefs Lot
Lieverd! Zoals Luuk zo mooi zegt: de vele liefde heeft jullie over de oceaan gedragen. Je mag je de komende maanden gedragen weten door heel veel liefde! Je moet de behandeling helaas ondergaan, maar je staat niet alleen! Wij leven met je/jullie mee, willen graag helpen en ‘dragen’ je door moeilijke dagen. Dikke knuffel! Tjeerd en Tinus
Ps mooi behangetje en mooie vloer;)
Lieve Roos,
Wat verschrikkelijk om te lezen. Goed dat er geen uitzaaiingen zijn geconstateerd. Heel veel sterkte toegewenst de komende tijd. We leven met je mee.
Bemanning van de Cula
Lieve Roos, wat heb ik uitgekeken naar je blogs de afgelopen maanden en wat was het leuk elke keer weer een stukje avontuur te lezen. Wat een schrik te lezen dat er borstkanker is geconstateerd maar ook dit zal een reis voor je gaan worden. Één van vallen en opstaan, verdriet en overwinning, downs maar zeker ook weer ups. Ik blijf meelezen en meeleven lieverd en ik ben er echt van overtuigd dat je ook deze reis gaat overwinnen. Je bent een sterke vrouw en dat zul je de komende tijd moeten laten zien aan jouw eigen lijf. Kom op! Samen met Mathieu gaat je dit lukken! Heel veel liefs, Jolette
Lieve Roos,
Dit ga je overwinnen! We hebben op Terceira gezien hoe je met jouw optimisme en empathie een ander door moeilijke tijden kunt loodsen. Wij gaan jou nu met zijn allen door deze moeilijke tijd loodsen. We denken aan je en zullen ook onze “vibes” jouw kant opsturen. Dikke knuffel voor jou, Mathieu en de kids.
keimpe en Ank
Lieve Roos,
Wij wensen je alle sterkte en leven zeer met jullie mee!
Max en Carly
Lieve Roos,
Wat een ongelofelijk nieuws! We leven met jullie mee. Hou je haaks sterke vrouw! Heel veel sterkte voor jou, Mathieu en de kids! Lieve groet Bas, Marieke en de meiden
Lieve Roos,
Jeetje, dat is even schrikken. Ik check regelmatig de sites van de mede (ex) vertrekkers of er nog nieuws geplaatst is. Maar het nieuws van jullie site is natuurlijk niet iets waar je vrolijk van wordt. Ondanks dat er ‘gelukkig’ geen uitzaaiingen zijn, zal er toch een pittige tijd aankomen. We willen je hierbij veel succes en natuurlijk heel veel beterschap toewensen.
Lieve groeten,
Jacques & Akke
Lieve Roos, verwarrende gevoelens komen los bij het lezen van je verhaal. Schrik, meeleven…. Laat staan wat dit met jou moet doen. Tijdens de reis heb ik je leren kennen als een krachtige vrouw. De zelfverzekerdheid waarmee je bijvoorbeeld de netjes leidde vond ik geweldig :-). Misschien ken je het gedicht Licht, van marianne Williamson. “En als we ons eigen licht laten schijnen. Geven we mensen onbewust toestemming hetzelde te doen”. Zelfs nu in een moeilijke tijd straal je door en dat doet veel! Heel veel kracht gewenst Roos, hou vertrouwen. Liefs Berenice, Idris en Finn.
Veel liefs en sterkte toegewenst aan jou Roos, en je gezin.
Samen zal je kracht naar kruis zetten.
Het is niet onoverkomelijk.
En je zal met alle hulp die je erbij krijgt jezelf weer helemaal terugwinnen.
Ik denk dat je er voor gaat en beseft dat je nu alles hebt om te genezen. Bedenk dat al het andere niet van toepassing is voor nu.
Dat je je angsten kan overwinnen is mijn wens en dat je de genezing in het vooruitzicht ziet als het mooie wat je ten deel zal vallen .
Hou je goed, Mieke Koenraadt mv Southern Cross.
Lieve Roos,
Bibbers krijgen wij hier toch elke keer weer van. Waarom overkomt dit toch zulke jonge mensen? Wij zijn blij dat jullie een heel jaar heerlijk onbezorgd hebben kunnen genieten, van elkaar, van de zee, de wind. Nu breekt er een zware periode aan, maar na al die golven te hebben doorstaan kunnen jullie ook deze aan. Heel veel sterkte en kracht toegewenst. En wij volgen jou en jullie ook tijdens deze reis.
Liefs,
Nicole, Yme en Jesse
Hallo Roos,
Na jullie thuiskomst hebben we jullie blog niet meer gelezen omdat jullie schreven dat hij zou stoppen. Via Thea en Maarten van de Nostress die net weer in Trinidad zijn aangekomen hoorden we over je wel heel harde landing waar we erg van schrokken.
Veel sterkte de komende tijd en we blijven je volgen.
Hartelijke groet ook voor Mathieu, Fien en Max,
Erik en Ernie, sy Gabber