We laten het mooie, groen en vriendelijke Dominica achter ons. Soms wordt je als reiziger wat afgestompt van de mensen die wat van je willen of je wat willen verkopen. Op Dominca was dat geheel niet het geval. De mensen zijn erg aardig en willen graag weten of je van het eiland geniet, zo maar zonder enige bijbedoeling. Als we zeggen dat we de wandeling naar het Boiling lake gedaan hebben is dat duidelijk wel het geval zeggen ze. Echt vriendelijke mensen, waar kom je die nog tegen? In europa steeds minder lijkt het wel…
En nu zijn we weer in Euroopa want Guadeloupe is onderdeel van Frankrijk, we betalen met euros en spreken frans. Alles is weer goed geregeld en we liggen de eerste nacht aan een betaalde mooring in de baai van Grand Bourg op Terr de Haut waar je ook croissantjes aan je boot kunt laten bezorgen. (in andere landen kwamen ook mannen naar je boot om te vragen of je brood wilde hebben, maar dan moest je altijd maar afwachten wat je kreeg en ze hadden geen voorgedrukt bestelformulier)

In de baai zwemmen sinds kort twee dolfijnen rond en die we natuurlijk heel graag willen ontmoeten. Maar … eerst school! Na een lange pauze tijdens het bezoek van opa en oma en de vele wandelingen door Dominica hebben we geen school gedaan. Alle schoolvakanties van de afgelopen tijd waren bij elkaar geveegd en die zijn nu voorbij. Het is wel weer even wennen, maar rond een uur of 11 gaan de boeken weer dicht. De dolfijnen hebben we al verschillende keren rond de boot zien zwemmen, nu gaan we kijken of we ze kunnen ontmoeten in het water. En dat lukt! De aanhouder wint en ze komen meerder keren heel dichtbij. Het lijkt wel of ze met ons spelen, rondjes om ons heen zwemmen. Het kleintje kwam ineens hard omhoog, sprong een salto in de lucht, zo vlak voor onze neus. Wow wat was dat gaaf. Fien geniet er van vanaf het voordek en Max springt er af en toe in.

In de middag verplaasten we naar de baai van Pain de Sucre (naast een hobbel die wel wat op een suikerbol lijkt) en hebben een gezellige barbeque op het strand met de Jan van Gent. Als we aankomen is het strand nog vol, maar iedereen verlaat ons als ze de laatste ferry naar Guadeloupe moeten halen. De kids rennen in hun blootje over ons prive strand, terwijl Mathieu pizza’s bakt op de Cobb. Als het donker is kijken we nog naar de sterren en hebben we weer een moment van familie geluk. Wat maken we toch een mooie reis en wat fijn dat we dat met onze lieve kindertjes doen. We blijven niet lang want de zoveelste regenbui komt ineens over. We schuilen onder het picknick-kleed en als het ergste over is gaan we naar huis, de Waltzing Mathilda.