We zeilen nu tussen Marokko en de Canarische eilanden. We zijn twee dagen en twee nachten onderweg. We kregen voor vertrek veel vragen over wachtlopen, dus wellicht dat ik deze nacht eens een kijken je kan geven in wat voor ons steeds gewoner wordt.
To nu toe hebben we nog niet heel veel door gevaren, een paar keer een nacht, een enkele keer twee nachten en alleen de golf van Biskaje van 3 nachten. De komende tijd zal dat meer worden; de overtocht van de Canarische eilanden naar de Kaapverden in ongeveer 5-6 nachten. En daarna de grote oversteek die minmaal 16 nachten zal duren.

Ik vind die dagen altijd wel een cadeautje aan ons gezin. Als het weer en de golven meehelpen hoeven we de ronkende motor niet aan te doen en zijn er ook weinig golven die ons flink door elkaar schudden. Dan hebben we verplichte relaxdagen, veel lezen, spelletjes doen, lummelen op de bank. Zo’n ouderwets zondagsgevoel. We hoeven (en kunnen) nergens heen, dus dat geeft ook geen plan stress.

De borrel is een vast onderdeel van de dag, die maken de kids vaak klaar. Daarna gaat Mathieu koken, behalve als het er tekeer gaat en ik beter naar beneden kan gaan. We eten in de kuip. Ook dat vergt wat oefening omdat je soms toch wel alles moet vasthouden, hier op zee kun je verrast worden door een hoge golf ligt de macaroni op de vloer.
Na het eten wassen de kids en ik af. Max zorgt er altijd voor dat hij de ‘wegzetter’ is. We zetten een lekkere disco Cd op en swingen tot de afwas klaar is. Hebben we meteen onze beweging gehad.

Kids schrijven soms nog een mail en gaan dan naar bed. Als we een paar nachten doorvaren liggen ze op de banken in de ‘zitkamer’. Daar leggen we slingerplanken voor zodat ze er niet uit kunnen rollen. Gisternacht werden we alle kanten opgeslingerd, maar ze sliepen er gewoon doorheen. Vanavond is het een stuk rustiger gelukkig.

Vanavond heb ik de eerste wacht, Mathieu gaat vroeg slapen en lost mij over drie uur af. Tijdens het wachtlopen (wat overigens meer wachtzitten is, ipv wachtlopen) houden we van alles in de gaten. Onze koers, de wind, andere boten. Meestal zit degene die wacht heeft ook echt buiten om op die manier regelmatig een rondje te kijken of we nog lichten zien van andere schepen. De computer geeft andere informatie en laat zien of er schepen in de buurt zijn (AIS). Dat is wel handig wat dan zien je precies waar de scheppen zijn ten opzichte van onze en of we op ramkoers liggen. Ook de naam van het schip staat er bij zodat je ze direct op kan roepen. Dat laatste was gisternacht nodig omdat heb ik een tanker met de marifoon opgeroepen om dat we op ramkoers lagen. Als ik zeg dat wij zeilen wijken ze wel.
Vanavond is het snel donker geworden. Je merkt dat we dichter bij de evenaar komen. De lange Hollandse schemering is er niet meer. Het is nu buiten verschrikkelijk donker omdat er geen maan staat. Ik zie de voor- en achterkant van de boot niet. De golven hoor ik , maar ook hun fluorescerende effect lijkt gedoofd vanavond.

De kids liggen in bed en ik zet alvast een grote thermoskan thee. Ook al is het overdag warm, ‘s nachts koelt het nog wel af. Ik schrijf wat mails, bereid de lessen voor morgen voor of lees een boek. Op andere nachten kom ik daar soms niet aan toe, dan is het zo druk met andere boten dat ik continu aan het opletten ben. Aangezien we vandaag de hele dag geen andere boten gezien hebben, verwacht ik geen drukte.

Ik check de grab-bags nog even. Dat zijn waterdichte tassen met paspoorten, portemonnaies, water, thermodekens, iets te eten, GPS, kaarsen, pakje kaarten, ed erin. Deze liggen klaar voor en onverhoopte geval dat er iets mis gaat en we van boord moeten. Zo nu ga ik met een boek buiten zitten, nog maar twee uur te gaan. De afspraak is dat er altijd ons reddingvest aanhebben en dat je, als je de kuip uit moet, je de ander even wakker maakt. Vandaag zeilen we heerlijk, maar aan het einde van mijn wacht zakt de wind erg in. Als ik Thieu wakker maak is ook de snelheid eruit. We besluiten de motor aan te zetten. Jammer, nu is het mijn beurt om te slapen en dan lig ik in de herrie van de motor.

Om 02.00 uur maakt Mathieu me weer wakker, tijd voor de wissel. Ik lag heerlijk te slapen, dus heb wat moeite om echt wakker te worden. We kijken samen nog even naar de kaart en de andere boten. Er zit een ondiepte een eindje verderop. Daar komt de zeebodum omhoog, het is er 20 m diep in plaats van 1800 m. Vaak veroorzaakt dat wat onrustige zee, dus daar zal ik extra goed op letten. Thieu kruipt in de zeekooi waar ik net lag, lekker een voorverwarmd bed! Ik zet nog wat nieuwe thee en kijk een rondje buiten. Het is nog steeds erg donker, maar nu zie ik wel een horizon waardoor mijn oriëntatie buiten wat makkelijker is.

Ik zie dat de dieptemeter op 12 m staat. Inmiddels schrik ik daar niet meer van, maar de eerste keer schrok ik me een ongeluk. Toen schoot de dieptemeter van 100 naar 3 m. We vlogen naar de kaart om te kijken of we iets over het hoofd hadden gezien, dat was niet het geval. Het zullen we scholen visser zijn die onder de dieptesonor heen zwemmen.
In de verte zie ik een licht van een boot, die niet op het AIS systeem te zien is. Met het peilcompas houd ik hem in de gaten. Na tien minuten is zijn koers anders; mooi hij gaat langs ons. Ik pak een reep chocolade en ga boven onder de buiskap zitten.

Zo mijn wacht zit erop. Heb, heel zeldzaam, een flinke stortbui gehad. Daar zat ook flinke wind in maar ik zag de bui al hangen en had net op tijd de Genua weggerold. Nu heb ik erg veel zin in een lekker bed, eens kijken of Mathieu wakker te krijgen is.
Het is inmiddels 9 uur de volgende ochtend. Ik word wakker na een heerlijke slaap. De motor is uit, we zeilen met een noodgang op de eerste Canarische eilanden af. We hebben het weer overleefd, maar de rest komt pas als we rustig achter ons anker in de baai liggen!

Aanvulling: in het laatste stukje deden de canarische eilanden nog wel even hun naam eer aan. We kregen wind op de kop en tijdens het ankeren regende het zo hard dat het pijn deed aan je ogen. De naam van de canarische eilanden komt van de honden (=canis in het latijn) die hier als eerste leefden. We werden dus verwelkomd met echt hondenweer;)