De regen komt met bakken uit de lucht. De wekker ging extra vroeg zodat ik op tijd op kantoor ben om een lange dag te maken.
Fien komt ook vroeg uit haar bed om de discussie van gisteren (ik wil niet naar school en al helemaal niet naar de bso) nog eens over te doen. We eindigen in een lange knuffel zittend op de keukenvloer. We moeten er even doorheen zeg ik tegen haar, we moeten wennen. Ik beloof haar op tijd te komen halen vanmiddag.
Op kantoor is er geen tijd om te wennen er liggen deadlines en bergen werk. Mathieu belt me dat Max een ongeluk heeft gehad op weg naar school, zijn nagel ligt er half af. De hele dag schrijf ik achter de pc, mijn lijf moet weer wennen aan deze houding. Maar ik geniet er ook wel van, mijn tanden ergens inzetten.

Ik haal de kids op. Alles is nat. Fien is vandaag vier keer kletsnat geregend. Ik prop hun fietsen achterin en door de slagregen gaan we naar huis. Als ik sta te koken belt Mathieu, die haal ik ook maar even op van het station, ook zijn fiets beland achterin.

Met een grote grijns kijken we elkaar aan. Welkom terug in nederland! Wat is het weer toch bepalend voor de stemming. Maar wij hebben wat reserves opgebouwd en genieten van de zon in onze herinneringen, daar kunnen we elk moment naar terug. En ondertussen wennen we, ook aan de nederlandse herfst.