Mfransen/ March 24, 2013/ Mathroos, Rondje Atlantic 2012-2013/ 3 comments

Opa en oma wachten op ons op Martinique, we varen door. In een ruk van St Vincent naar Martinique. We slaan St Lucia over maar komen er later terug.
Gelukkig schiet het op en komen we om 11 uur ‘snachts aan in plaats van de volgende ochtend. Omdat we in het donker aankomen kiezen we een baai die makkelijk in te varen is, zonder rotsen of andere gevaren. Het wordt Anse d’Arlet. Het licht van een boei en het kerkje dat pal voor het strand staat leiden ons naar binnen.

De volgende ochtend komen Tom en Elly in de huurauto naar ons toe. Max en Fien staan te wachten langs de kant van de weg. Herkennen we ze nog wel? En ze verheugen zich op de vele dingen die opa en oma mee zouden nemen. Het wordt een soort mini-Sinterklaas. Fien en Max rennen zelfs naar binnen om hun schoen te halen, zo erg voelt het als SInterklaas omdat opa en oma alles heel mooi hebben ingepakt. Natuurlijk een grote zak snoep (van opa Snoep), kaas, pindakaas en zakjes kiemgroenten. Maar ook twee grote stapels Suskes en Wiskes (want de andere dertig zijn al 10 keer gelezen), een houder voor bekers, extra anti-zeeziekte pleisters, ed. Het was heerlijk om ze weer te zien, los van alle proviand. Na de koffie aan boord wrongen we ons allemaal in de kleine huurauto en reden naar Les Trois Ilets om in te klaren. God wat is Martinique frans, van de stokbroden tot de bewegwijzering en de putdeksels tot de taal en gebruiken. We ondergaan wel een cultuurshock want het is hier rijk, ge
en krotten of hopen afval, we zijn gewoon in een tropisch europa (met subsidie uit Europa).

De volgende dag gaan we op pad om Martinique te bekijken. Met z’n vieren achterin geperst van de renault C1 rijden we naar het noorden om St Pierre te bekijken. Deze stad ligt aan de voet van de Mt Pelee, een vulkaan die in 1902 is uitgebarsten en in 10 minuten alle inwoners van de stad (30.000) van het leven heeft beroofd. Er ontsnapte een vreselijke hete gaswolk met 40 keer de kracht van de bom die op Hiroshima gegooid is en verbrandde letterlijk de hele stad en alle inwoners. De enige die het overleefd heeft was een gevangene die in de kerker met dikke muren zat. Bizar verhaal en indrukwekkend om je er zo even in te verdiepen.
We bezoeken nog een rumdistillerij, Depaz, en slaan wat flessen in. De rum-punch die ze hier veel drinken gaat er aan boord best in.

Dan is het toch echt tijd dat de kids een dag in het zwembad in het hotel van opa en oma hangen. Hoe veel mooie stranden we ook gezien hebben, het zwembad blijft favoriet, vraag me niet waarom. Snorkels op en je ziet en hoort ze de hele dag niet meer. Opa en oma passen op en Mathieu en ik gaan even boodschappen doen. We gaan naar Le Marin, de grootste haven van Martinique en bestellen daar bakstagen, doen de was en gaan naar een supermarkt. De komende dagen komen Tom en Elly bij ons aan boord dus we slaan goed in. Heerlijk; stokbraad, chocolade, kaasjes en yoghut(jes). Dat hebben we al sinds Portugal niet meer kunnen kopen. Fruit kopen we langs de kant van de weg en bij mannetjes die langs de boot komen. We klaren uit. Nu met zes personen, want we hebben er de komende dagen twee extra bemanningsleden bij; opa en oma!

Share this Post

3 Comments

  1. Enig zo met jullie zessen op de boot. En fijn dat er nieuwe boeken zijn! Veel plezier, en liefs aan Tom en Elly van ons! Ik zie Eline over twee weken in Hawaii…..wat een wereld reizigers zijn we toch. O, die oversteek van Ft Lauderdale naar de Bahamas: washtub action in the ocean, vreselijk. Kon dus zelf ook eens mee maken hoe het voelt om zeeziek te zijn. Gelukkig was de terug reis bij sterren en maanlicht en een prachtige nacht. Maar bewonder jullie nu nog veel meer!

  2. Top, lekker genieten met zn allen!

Leave a Reply to Anne fleur Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*
*