Gisteren kwamen we aan op Green Island, een onbewoond eiland dat aan de oostkant van Antigua ligt. Achter het eiland ligt een rif waar de golven vanaf afrika tegenaan rollen. Wij liggen rustig in de baai aan de andere kant van het eiland.
Toen we aankwamen lag er een grote catamaran op het strand van waaruit tientallen mensen gingen snorkelen. Er omheen vaart een rubberbootje die alle schaapjes bij elkaar houdt. Toen ze weg waren hadden we de baai voor onszelf en zijn we op expeditie gegaan. We zijn het water ingedoken op zoek naar het moois dat zij bekeken. Maar we komen erachter dat wij inmiddels erg verwend zijn. We vinden er niets aan. De stranden zijn wel heerlijk, met heel fijn wit zand.
Vanochtend kregen we weer bezoek van een grote cat. En weer worden tientallen mensen uitgeladen die met zwemvesten en snorkels aan rondjes mogen zwemmen. We doen er spottend over en maken grapjes over de dikke lijven en het feit dat ze toch weinig zullen zien. Wat zijn wij verwend! Wij gaan zometeen (nadat school en klussen gedaan zijn) gewoon naar de volgende baai.
Een ding hebben wij echter niet. We liggen down-wind van hun heerlijke, enorme BBQ op het achterdek. En dat ruikt verrukkelijk, dus stiekum wensen we dat we toch even tussen al die dikke lijven in het water mogen liggen. Dan gaan we aan boord van die cat en laden ons bordje vol haha!
Ik heb zo met jullie te doen. Over een paar maandjes………..