Op weg naar huis
We zeilen nu op de Noordzee met een heerlijk half windje van IJmuiden naar Stellendam. Het moest vandaag want de wind is morgen alweer minder goed. En meteen is dat vertrekkersgevoel er weer. Veel zee om ons heen en we deinen lekker op de golven. Geen andere boten, ondieptes of andere situaties die ons dwingen continu op te letten. De wind trekt wat aan en we krijgen stroom mee. Mathieu zet de waypoints, de autopilot aan en boekjes lezen!
Eergisteren zijn we voor anker gegaan in de kom van Enkhuizen na tocht over het IJsselmeer vanaf Makkum. De kids en Mathieu gingen nog even zwemmen maar kwamen er al heel snel uit, veel te koud! Met het bijbootje nog even naar Enkhuizen, leuke stad waar we de Barnstormer nog tegen het lijf liepen. Het blijft leuk om bekenden uit de vertrekkerswereld tegen te komen.
Gisteren kwamen we nog meer bekenden tegen, de Tarpan, een boot die we op de Azoren kort gezien hebben. Zij voeren de sluizen bij IJmuiden in, wij kwamen er net uit, op weg naar de marina. Als je zo langs elkaar vaart dan is het even goed kijken en eigenlijk pas te laat is er de herkenning en de zwaai!
Tijdens de tocht over het Noordzee kanaal gisteren hebben we nog een halve hartverzakking gehad. Er voer een groot cruiseschip weg uit Amsterdam en net toen dat ons passeerde stak er een klein zeilbootje echt vlak voor dat enorme cruiseschip over. We stonden aan de kuip genageld, vlak voor die torenhoge boeg verdween het naar de andere kant van het schip, uit ons zicht. We verwachtten eigenlijk dat het cruiseschip zou gaan toeteren, maar concludeerden later dat hij het kleine scheepje gewoon niet zag. Ik bedacht me dat er ook niets was dat wij konden doen….Het kleine scheepje kwam gelukkig heelhuids achter het cruiseschip vandaan en de man zwaaide naar ons. Of het van triompf of opluchting was weten we niet. Ik geloof dat wij te geschrokken waren om terug te zwaaien.