Over de helft
Hoera ik ben over de helft van deze laatste serie chemo’s. Van de 12 nog maar vier te gaan. De oncoloog had gelijk toen ze zei dat er een voordeel zit in starten met de zware chemo’s: daarna valt alles mee. Dat klopt ook wel. Ik ben veel moe, heb last van opvliegers en wat kleine dingen, maar ben niet een week gevloerd zoals bij de eerste serie.
Mijn conditie is heel slecht geworden. Dus ik ben gestart met een speciaal fitness programma voor mensen met kanker. Ik heb daar wel even over getwijfeld want waarom ga ik niet gewoon naar de sportschool in plaats van een ‘kankerklasje’. Nu ik vorige week toch begonnen ben met dat ‘klasje’ bevalt het goed. Het is fijn om twee keer per week fysiek actief te zijn. En het geeft vertrouwen om dat onder leiding te doen van fysiotherapeuten die alles weten over de gevolgen van (borst) kanker voor je lijf. En om in mijn kale kop te kunnen zweten en ervaring uit te wisselen! Ook hier ben ik veruit de jongste maar daar ben ik inmiddels aan gewend. Het is heerlijk en ondanks dat ik er de rest van de week meer moe van wordt, krijg ik er energie van.
Mijn schema is nu wel een stuk voller. Dinsdag en vrijdag sporten, donderdag chemo en op maandag en woensdag andere vaak afspraken in het ziekenhuis. De operatie komt eraan en dus ook de voorbereiding, volle weken dus. Afgelopen woensdag weer een mri en maandag een gesprek met de chirurg.
Ik merk dat het effect van de behandeling fysiek wellicht wat minder zwaar is, maar nu komt ook het psychologische gevecht. Hoe ga ik deze lange rit uitzitten? Hoe ga ik kiezen welke operatie ik wil? En hoe ga ik accepeteren dat ik ziek ben? En wat ga ik doen met dat schuldgevoel? Waar het eerst fysiek overleven was, lig ik nu uren te piekeren.
Ik heb de artsen horen zeggen dat ik dingen moet doen waar ik energie van krijg, maar ik heb het nog niet begrepen. Ik doe nog veel dingen omdat ze ‘moeten ( van mezelf). Actie en aanpakken was goede eigenschap die me nu in de weg zit. Ik heb het gevoel dat ik ‘vrij’ ben en om dat nuttig in te vullen zijn er allerlei dingen die ik daarbij vindt horen, zoals schoonmaken, Mathieu zo veel mogelijk uit handen nemen omdat hij wel werkt. Dus ik ben veel bezig, neem te weinig rust. Ik kom er nu achter dat ziek zijn nog niet zo makkelijk is…
Ik zal moeten accepteren dat ik ziek ben en niet langer alles weg kan zetten onder ‘kijk een hoe sterk ik ben, niets aan de hand, ik los dit gewoon allemaal wel effe op’. Kan iemand me uitleggen hoe ik dat doe?
4 COMMENTS
Dapper mens, Roos! Het enige wat er bij mij, na bijna twee jaar tobben toe doet is het volgende: elke dag precies zo nemen als hij komt, een mindfulnessprogramma opent je ogen voor het feit dat als je het vandaag goed gehad hebt, het morgen ook zo is, en het dus gisteren ook zo was…..Je allerbeste eigenschappen zijn je grootste valkuilen, je zegt het zelf, maar daar hoef je dagelijks maar een heel klein beetje van in daden om te zetten, niet meer doen dan nodig is. Houd je taai, alles komt goed! Liefs, Madeleine
Klinkt als topsport, dat ziek zijn. Topsporters zorgen op het egoïstische af goed voor zichzelf. Dus neem die vrijheid.
Hi Rozemarije, pas vandaag heb ik gehoord dat je borstkanker hebt en de hele rij aan behandelingen voor de kiezen krijgt. Ik vroeg me al af waarom we zo weinig van je hoorden na je terugkomst! Nu begrijp ik dat! Zoals je misschien nog weet heb ik in 2007 ook een behandeling tegen borstkanker ondergaan! Ik was toen niet zo dapper om het op een blog te zetten! Tijdens mijn behandeling heb ik geleerd dat alle vrouwen er op hun eigen manier meer omgaan. De een is heel positief, de ander heel bang! Ik heb meegedaan met het programma Beweeg je Fit. Daar heb ik veel aan gehad (lotgenoten!). Ik wens je veel sterkte. Er is een heel leven na borstkanker. Neem je tijd om alles te verwerken. Het gewone leven zit er echt weer aan te komen!! Dat haar ook! Maar ik heb nog even stijl haar als daarvoor……..
Ha lieve Roos!
Wat een opluchting dat je bijna klaar bent met de chemo…
En wat een hel dat je al die moeilijke beslissingen nog moet nemen!
Ik vind het knap van je, dat je nog van alles wilt doen en heel begrijpelijk, dat je het huishouden wilt blijven runnen… Maar waarom gun je jezelf geen rust? Iedereen zal begrijpen dat je het nodig hebt.
Misschien moet je jezelf verplichten om bv; 2uurtjes wat in huis te doen, en dan verplicht 2 uurtjes metveen boek of een heerlijke film op
De bank te gaan zitten, gewoon desnoods met een kookwekker!!
Dan zit je met je hoofd, hopelijk in de film ( ik heb nog een hele reeks
Sex and the city liggen hahaha) en ben je even niet aan het malen…
En daarna weer even een blokje om ( als dat lichamelijk mogelijk is)
Voor een frisse neus… Maar gewoon in blokjes de dag doorbrengen?
En jezelf dus dwingen te gaan zitten! Maar ja roos… Dat blijft natuurlijk makkelijk praten, dat besef ik maar al tegoed!
Maar je bent verre van vrij, je bent hartstikke ziek! Dus gun jezelf een goed herstel!! En doe een tukkie waar je kan!! Je bent zo’n sterke vrouw!! Ook van Jaap en de kids…. Heeeeeeel veeeeel beterschap en vooral rust toegewenst… En ook dikke knuffels voor mattieu, fien en max van onsn xxxxxxxxxxxxxxxxxxx