Mfransen/ July 1, 2013/ Mathroos, Rondje Atlantic 2012-2013/ 3 comments

Wat een heerlijke dag, de zon kwam door, de zee was kalm. Gelukkig kwam eerder dan verwacht de wind ook weer terug en kon de motor uit. Dat geronk maakt je toch wel wat suffig vind ik. En dan die stilte als hij uit is…

We hebben deze overtocht om 13 uur een netje met de andere boten die hetzelfde stuk zee oversteken. De Dixbay, Sailaway, Jan van Gent, Mathiba en de Gaia. Gaia is laatste vertrokken van de Azoren, wij liggen een-na-laatste. Van de boten voor ons horen we veel over walvissen die ze zien. We hebben nog niets gezien dus zetten we een permanente wacht op. Iemand die in de kuip zit en continu het water scant (en af en toe een boekje leest).

Ik zag eerst een geel ding drijven, wij zijn er maar heen gevaren want het leek op een reddingsboei oid. Dan wil je wel even weten of dat echt zo is, er verdwijnen nog wel eens wat boten en dan is alle info belangrijk. Gelukkig was het een oude vissersboei die zo te zien al jaren in het water dreef an al een hele baard vol zeeflora onder zich had hangen.

De kinderen doen steeds het grapje alle-apen-kijken-je-begint-erop-te lijken! Dat heb ik al een paar keer terug gedaan door heel enthousiast te springen dat ik nu wat zie. En toen ik echt wat zag kwamen ze niet… Recht voor de boot lag een groot bruin ding, we gingen er recht opaf. Uiteindelijk stond iedereen aan dek en waren we ervan overtuigd dat we een slapende walvis zouden treffen, alles stond klaar. Maar toen we dichterbij kwamen bleek het een heel groot stuk drijvend iets te zijn. Weet nog steeds niet wat maar ik ben blij dat we er niet tegenaan gevaren zijn. Het leek een groot stuk beton of oude kade of zo. Heel griezelig eigenlijk als je dat zo ziet drijven, vlak langs je boot. Maar goed het moraal dat we nog grote zeedieren gaan zien was laag. Fien kon zich tijdens het netje ook niet inhouden toen Isis enthousiast vertelde dat zij walviaasen vlak naast de boot hadden gehad. ‘Stop, stop, stop, ik wil het niet horen’ riep ze in de SSB.

Maar vanavond zagen we dat we nu echt stroom mee hebben en we zagen voor het eerst een schilpad drijven. Zij laten zich altijd op de stroom meedrijven dus we zitten nu in de noordelijke atlantische stroom. Dat beloofd wat want volgens ons hebben we dan de meeste kans om ook grote beesten te zien, die zitten daar over het algemeen ook. Dus de wacht zit er weer.

Morgen gaan we school doen. Alles is al af, maar we doen wat meer en extra. Max haalt zelf al de boeken van Fien uit de kast… Is dat normaal?

Share this Post

3 Comments

  1. Ik hoop dat jullie ze te zien krijgen! Ik zal duimen.
    De bruiloft was geweldig, en het lied briljant. We hadden een heerlijk weekend aan zee.

  2. Hoop dat alle walvissen beslissen dat ze Fien en Max toch wel graag willen laten zien hoe ze er van dichtbij uit zien. Nou ja, misschien liever niet ALLE walvissen.

  3. Hey fien & max ik zit volgend jaar bij fien in de klas en met jill met sara en bilörn (en fien dus) nog veel plezier groetjes iris en de familië

Leave a Reply to Paulien Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*
*