Vandaag begon grijs en grauw, maar door de close encounter met de walvis was de dag helemaal goed. Het beest kwam echt een kijkje nemen, kwam recht op de kuip af waar wij zaten te kijken. Geen enkele drijging, hij bleef laag en zwom rustig verder. Maar wat een joekel zo vlak naast de boot. Heet beeld staat gebrand op onze netvliezen. Die enorme kop die even hallo kwam zeggen. Hij bleef daarna nog wat achter de boot hangen, we zagen hem worden tot een grote bruine vlek in het water. We hebben vandaag nog vier keer zo’n grote bruine vlek vlak onder het wateropppervlak gezien, dus er zijn er meer! (of hij vind ons gezellig en gaat een eindje met ons mee).
De rest van de dag was ook grijs en grauw. We gaan wel hard op alleen het fokje, nog maar 540 mijl te gaan. Maar met dit weer en het voordurende geschommel van de boot ben je beperkt in wat je kan doen. Buiten is het koud en overal gaat alles heen en weer. De kids eten in hun bed, Mathieu en ik houden wacht bij het roer om ervoor te zorgen dat we bij grote golven kunnen ingrijpen. De afwas heb ik half gedaan, daarna hield ik het voor gezien, die staat nu in een grote tijl op ons bed (daar slapen we nu toch niet en kan de tijl niet eindeloos schuiven).
Dus ja nu zijn we het wel zat die oversteek. Zou gaaf zijn als we er zijn en de rest van de reis met korte stukjes kunnen afmaken. We hebben uitgerekend dat we dit jaar minimaal 71 nachten op zee doorbrengen, dat zijn er nogal wat vonden we. Maar als er nog zo’n encounter met een vinvis bij zit dan teken ik zo weer bij! (Fien en Max niet, die hebben dit laatste item vanhun lijstje gestreept en vinden dat we nu echt meteen door kunnen naar huis)
Goed ik ga Mathieu wakker maken en duik dan zelf in het lekker voorverwarmde bedje. Welterusten!