Bitterkoud is het hier ‘s nachts, zelfs binnen zit ik nu met twee warme truien en thermisch ondergoed aan. Het schijnt op de Scilly’s mooi weer te zijn, dat lijkt moeilijk te geloven want we komen steeds dichterbij en het is grijs en koud. We hopen dat de Scilly’s nog een laatste maal een paradijs is met mooie baaien en strandjes, we zullen zien.

Nog 172 mijl te gaan. Ja, het gaat nu snel. We hebben gelukkig sinds vanochtend weer wind. We gaan sindsdien als een speer, ruim zes knopen en ook nog precies de juiste kant op, iest dat met zeilen altijd nog maar de vraag is.

We slapen heerlijk op het geronk van de motor. Mathieu ligt zo in coma dat ik hem laat liggen, hij komt pas op 13 uur uit bed, even heerlijk bij slapen na alle gebroken nachten. Ondertussen zijn de kids en ik creatief met alle schelpen die we bewaard hebben, we maken er sieraden van. Ze vinden het erg leuk om hun vrienden thuis een aandenken te geven en zijn volop bezig om voor iedereen iets mooist te maken. Ondertussen doen we engelse les, ook met behulp van apjes op mijn I-phone. Wat zijn er toch goede aps en wat leren die kids snel dingen uit hun hoofd! En wat zal ik dit missen, lekker samen klungelen en ondertussen heel nauw betrokken zijn bij wat ze leren.

We lezen vast hoe de procedures zijn in Engeland. De Scilly’s bestaan uit een aantal kleine eilanden en eigenlijk willen we meteen naar de kleinere, maar kan dat ook of moeten we eerst naar de hoofdstad om in te klaren? Toen we vertrokken uit de Azoren bleek bij het uitklaren dat we eigenlijk nog naar Immigatie moesten, maar dat zou nog minstens een half uur duren want zij moeten dan speciaal voor ons naar de haven komen (wat overigens wel goed geregeld is, we zijn gewend dat we de halve stad af moeten lopen om alle papierwerk te regelen, maar ook op dat gebied zijn we weer in Europa!). Maar daar hebben we niet op gewacht, we zijn daar toen gewoon vertrokken. Maar wat zeggen de boeken nou over binnenkomen in Engeland? Het lijkt erop alsof we zonder extra procedures binnen kunnen gaan, al zijn de verschillende boeken er niet heelmaal eenduidig over. Nou goed we zullen het gaan zien. Eigenlijk is de enige zorg dan dat we ponden zien te krijgen. Engeland is niet goedkoop, zelfs
om achter je eigen anker te liggen moet je betalen…Nou ja en anders wassen we wel af haha.

Ik loop even naar buiten om een rondje te kijken, het is echt pikzwart buiten. De afgelopen dagen zagen we soms een heel klein gouden sikkeltje van de laatste maan, maar die is nu weg. Omdat we steeds meer in de bewoonde wereld komen en richting het drukke kanaal gaan, is de kans op andere boten groter. Tot nu toe nog maar een paar schepen gezien, vanochtend kwam er een tanker dichtbij langs (1,5 mijl) en die zijn best groot. Mathieu werd net opgeroepen door een grote tanker, die wilde wel even een praatje maken. Wel leuk dat soort contact midden in de nacht.

Mathieu heeft net BBC radio op de korte golf ontvanger aangezet. God wat hebben wij weinig meegekregen van wat er in de wereld gebeurd is het afgelopen jaar. Ik ben er nog steeds niet uit of dat nou goed of slecht is. Misschien durf ik gewoon niet hardop durf te zeggen dat dat ook wel eens erg lekker is. En we hebben de wereld om een andere manier leren kennen. Ik geloof dat we niet veel gemist hebben, nog steeds ellende in Egypte.. Ik zet de radio weer uit. Snel genoeg zitten we er weer middenin.

Nou lieve vrienden we hebben nog 30 uur te gaan volgens onze ‘tom-tom’. Volgens de voorspellingen hebben we nog wel wat motor uren voor de boeg morgen. Maar ik denk dat we er overmorgenochtend wel zullen zijn. Nog een laatste dag op zee, nooit verwacht dat ik dat zou gaan missen!