Vanochtend had Mathieu een afspraak bij de dokter. Zijn elleboog was weer dik, een nacht niet geslapen van de horrorscenarios. In Suriname was de bult op zijn elleboog ook al opengemaakt, maar na de oversteek naar Tobago was de bult er weer. De Jan van Gent had al kennis gemaakt met een zorgvuldige en vriendelijke dokter. En zo ver van huis moet je het toch wel van via via hebben. Dus meteen na het ontbijt naar de kant, taxi genomen en naar de dokter. Max en Fien hadden schoolwerk meegenomen en terwijl Mathieu en ik bij de dokter waren hebben zij netjes gewerkt..(echt waar!). Het bleek een bursa te zijn, een soort cyste. Heel zorgvuldig heeft de dokter deze leeggezogen, er kwam mooie, heldere vloeistof uit. Goed voorbereid met een steriele kit uit de autoclaaf, plaatselijke verdoving en heuse steriele operatie handschoenen leek het bijna op een operatie. Nothing to worry about, zei hij. Als je maar wel rust houdt, liefst 2 weken….. Dus niet meer hangen aan de lijnen, de lieren aandraaien, de mast in ed. Vanaf nu mag ik dat doen haha.

Opgelucht hebben we gelunched in Scarborough, een internetkaart gekocht en weer onze ogen uitgekeken. Ieder nieuw land dat we bezoeken heeft van alles wat we ergens herkennen, maar is ook helemaal uniek. Tobago is een mooie mix tussen tropisch (schitterende heldere groen/blauwe zee, klimaat en begroeiing), amerika (pizzahut, KFC, slappe koffie en dikke mensen in slechtzittende kleding), relaxt (limin’on the beach en rum om 10 uur ‘s ochtends) en hele vriendelijke mensen die trost zijn op hun eiland. De natuur lijkt op die in Suriname en toch  ook weer niet. Men spreekt engels en toch ook weer niet, je moet het beluisteren alsof je haagsche harry leest, heel fonetisch.

Iedereen hier is vol van carnaval dat op Trinidad natuurlijk overweldigend is, maar ook op Tobago heel goed leuk schijnt te zijn. Met het advies van de dokter in ons achterhoofd beginnen we te denken om tot na carnaval (11 en 12 feb) hier te blijven en pas daarna door te gaan naar Trinidad. In de middag gaan we met de Jan van Gent en de Blabber een tochtje maken met een glassbotom boat. In de baai naast de onze ligt een groot koraalrif Vanuit de boot kunnen we dat goed bekijken en las we heel goed luisteren dan verstaan we ook alles wat de man ons vertelt over wat er daar beneden groeit en zwemt (het blijft wennen dat engels hier). Daarna mogen we zelf snorkelen, want is dat mooi. Ik ga alleen het water in, voor Max en Fien is er teveel stroming en Mathieu mag van de doc ook niet teveel ‘zwemmen’. Ik zie grote papagaaivissen, scholen andere vissen en verschillende soorten planten en koraal. We gaan daarna naar een rustigere plek waar ook de kids in het water kunnen . Voor het eerst snorkelen Max en Fie met ons. Max had het op Tenerife al eerder gedaan, Fien nog niet. Ze vonden het geweldig, zo dicht bij de vissen. En dit is nog maar het begin…