De tocht van Martinique naar St Lucia is wat minder relaxed dan we hopen, de wind is wat gedraaid en nu varen we een krappe halve wind en liggen schuin. Tom en Elly zijn bij ons aan boord en we gaan samen een paar dagen naar Saint Lucia. Al snel zijn ze wat wit om de neus en deelt Roos wat pilletjes uit. Die missen hun werking niet, ze vallen al snel in slaap. Dat is ook maar het beste denk ik. Na een dag zeilen komen we aan in de baai van Souffrière. De baai wordt gedomineerd door de twee – de grote en de kleine – Pitons. Twee kegels van ruim 700 meter hoog die boven ons uit torenen. We gaan even aan een mooring om in te klaren. Ik ga naar de kant en na wat wachten en heen en weer geloop wordt ik bij Immigration “herkent”. “You look like David Flinthoff”. OK? Er wordt snel even gegoogled en er komt een fotootje op het scherm. Het is een beroemde cricketspeler (hier?). Pas als ik toegeef dat ik op hem lijkt wordt het inklaren ter hand genomen.

Na het inklaren varen we nog even door naar Jealousie bay. Hier lig je echt “bang between the pitons”. Het is echt een prachtig plekje waar we na wat zoeken aan een mega yacht mooring gaan liggen. We liggen ook werkelijk tussen de megajachten. Voor ons een motorschip van ruim 60 meter en achter ons een kleintje van 40 meter. Tijdens onze eerste sundowner samen genieten we van de rum punch en van alle activiteit op het schip. Het is duidelijk dat er morgen nieuwe gasten komen want het personeel is werkelijk alles aan het poetsen (tot aan de waterlijn toe). Na een heerlijke maaltijd van m’n vader uit z’n nieuwe creoolse kookboek zoeken we onze kooien op.

De volgende ochtend zijn we allemaal vroeg wakker en gaan we met z’n allen snorkelen. Het is een werkelijk prachtig plekje en m’n vader en Elly genieten van al en mooie onderwaterleven. In de loop van de ochtend komen de nieuwe gasten aan boord van onze buren en we verbazen ons over alle speeltje die voor ze worden uitgestald: jetski’s, klimtorens, scuba-speedbootje. Er zijn ook wat kinderen bij en het personeel neemt direct de supersoakers ter hand. We gaan ankerop en varen richting Anse Cochon – de Varkensbaai – waar we in ons eentje aan een mooring liggen. We hebben een prachtige zonsondergang en genieten van het eten en de punch.

Zondagochtend wordt er eerst weer gesnorkeld en terwijl de rest in het water ligt – met pluim voor Fien want die heeft eindelijk lekker rondgesnorkeld – integreert Roos met de locals en koopt wat mooie lokaal gemaakte schildpadjes. We varen een paar mijl verder naar Marigot Bay. Echt een werkelijk sprookjesachtig mooie baai. Helemaal beschut en middenin een zandstrand met palmbomen. We gaan eerst langs bij JJ’s achterin de baai. Volgens Floortje Dessing’s 100 wereldplekken een tent waar we moeten eten maar het is zondag dus de tent is dicht. We lopen door naar het Hotel van JJ waar we nog wat moeten afhalen. In Marokko had de Zeemuis een Spinaker overgenomen van de impact en hadden ze nog schoten nodig. Wij hadden een set over dus die werden uitgeleend. Na de Canaries hebben we de zeemuis niet meer gezien en de lijnen waren toch wat kort. De Zeemuis liet ze achter bij de Ile du Nord in de veronderstelling dat wij hen wel tegen zouden komen. Maar zelfs dat lukt door al onze ve
rtragingen niet. Timo mailde ons een maand geleden dat hij ze had achtergelaten bij Sue van JJ’s Paradise hotel. Daar hebben we ze zondag dus opgehaald. Nu moeten wij er weer een plekje voor zoeken. Allen dank voor het “transport” tot hier;)

In de middag heerlijk (uit)gegeten bij Doolittle’s aan de baai en daarna een duik genomen in hun zwembad. Omdat de Jan van Gent en Acapella ook in de baai liggen nodigen Christiaan, June, Martin en Ellen uit voor een T’punch die m’n vader de dag ervoor heeft gemaakt. De kids kijken binnen een filmpje terwijl we buiten de zon in de zee zien zakken.

Omdat we – heel erg – alleen nog maar mooie baaien hebben gezien varen we de volgende ochtend naar de hoofdstad van St Lucia, Castries. We wandelen door het lekker rommelige stadje en genieten van alle bedrijvigheid. Het is zoals we de dorpen en steden hier inmiddels hebben leren kennen. Veel mensen op straat die hun waar proberen te slijten maar het ook prima vinden om alleen even een praatje te maken. De mandenmaker die m’n vader en Elly aanschiet spreekt zelfs Nederland (kijken, kijken, niet kopen;). We maken een rondje door de stad en lunchen met uitzicht op de haven. Er liggen twee cruise-schepen aangemeerd en dat geeft heel wat bedrijvigheid. Nadat in de shopping area Max en Fien nog wat hebben uitgezocht varen we terug naar de boot en gaan we ankerop richting Rodney-bay. Na een paar uur in de stad zijn we allemaal weer behoorlijk warm en bezweet en snakken we naar een duik. Bij Pigeon island ontmoeten we de Jan van Gent weer en samen genieten we van de zonsondergang.

De volgende dag – vanochtend – bereiden we ons voor op de oversteek naar Martinique. Tom en Elly ontbijten stevig en nemen uit voorzorg een pilletje. De koers is gelukkig iets ruimer maar de afgelopen nacht stond de wind flink door dus er zullen nog wel wat golven staan. De oversteek gaat prima alleen krijgen we vlak voordat we Martinique aanlopen een fikse bui over ons heen. Voordat we het rifje kunnen zetten lopen we zelfs even meer dan 10 knopen maar gelukkig trekt het snel over. In Anse d’Arlets duiken we allemaal weer snel het water in om nog even de zeeschildpadden die daar rondzwemmen te bekijken en genieten we van een heerlijke creoolse pompoensoep. Nadat ik m’n vader en Elly aan de kant heb afgezet varen we snel door naar Anse Mitan om daar in te klaren. Het contrast met het straatbeeld van St Lucia is toch weer erg opvallend. Waar op St Lucia de mensen vrolijk zijn en grappen maken is op Martinique iedereen chagerijnig en kan er geen glimlach vanaf. Wij weten wel we
lke eilanden ons beter bevallen. Nog een paar dagen voor het Bakoua hotel (met zwembad) afscheid nemen van m’n vader en Elly en dan snel door naar Dominica.