We zijn weer thuis! Na 400 dagen ligt de boot weer in haar eigen box en zijn wij weer in onze eigen casa in Den Haag.

Gisternacht sliepen we aan de steiger bij de Volkaraksluis waar ook de Sushi naast ons was komen liggen. De kids hebben ‘s ochtend heel veel bramen geplukt en Anne en ik maakten er snel nog een clavouti van met het laatste pakje langhoudbare slagroom. De laatste sluis, het geduld van Max en Fien werd op de proef gesteld, daarachter lag Numandorp! met name Max had het er moeilijk mee; waarom gaan we nu niet meteen? Toen we ‘eindelijk’ door de sluis gingen waren ze best hyper. Mathieu stal de show door in de drukke sluis nog even in de mast te klimmen om de antenne er weer op te zetten (anders konden we niet onder de brug door). We hesen meteen de vlaggenlijn met de vlaggetjes van alle landen die we bezocht hebben. En toen gingen de sluisdeuren open, daar aan de overkant staan onze familie en vrienden te wachten, volle kracht vooruit! Ik hou de kids nog een stevig vast en bedank ze voor een geweldig jaar want ik weet dat we hierna alle kanten op zullen vliegen.

Om 13.30 werden we door hard zwaaiende mensen de haven binnen gezwaaid. Alsof we gisteren vertrokken waren draait Mathieu onze box in terwijl er zoveel door mijn kop ging. In seconden lagen we vast en stonden we onze familie en vrienden uitgebreid te omhelzen, wat fijn om ze allemaal weer te zien en vast te kunnen houden.

Het was lekker weer en we hebben champagne gedronken in de speeltuin van de haven. We hebben het gehaald we zijn blij dat we heelhuids thuis zijn maar een deel van me is er nog niet en wil er geloof ik ook nog niet zijn. Ons project, dit avontuur en de reis zijn voorbij (althans voorlopig). En wat hebben we genoten, van elkaar en alles wat we gezien en gedaan hebben.

Max en Fien gaan een nachtje logeren bij Eline in Amsterdam, wij gaan de boot leeghalen. Alle tassen die ik kan vinden gebruik ik om spullen in te pakken.

We vallen met onze neus in de kruidenboter en pakken de jaarlijkse bbq van de marina mee. Heel gezellig met hele goede live muziek.

Vanochtend regent het gelukkig, dat maakt het vertrek een stuk makkelijker! De auto laden we zo vol mogelijk en rijden naar huis. Alles is zo bekend dat het lijkt alsof we niet weggeweest zijn, er is weinig veranderd maar onze hoofden zitten vol met de ervaringen van het afgelopen jaar.

En dan zijn we thuis! Er hangen vlaggen in de tuin en een grrot bord met welkom op de deur, de buren zijn blij ons weer te zien! Bloemen op de tafel en champagne in de koelkast. Het huis ziet er goed uit en langzaam lopen we er doorheen. Waar hebben we die ruimte ook alweer voor nodig? De rest van de dag neem ik weer van alles in gebruik alsof ik niet ben weggeweest, terwijl ik me overal over verbaas; warm water uit de kraan, wc doorspoelen met een druk op de knop, een wasmachine voor mij alleen…. Tussen het uitpakken en in elkaar zetten van de bedden praten we een beetje bij met de buren, er is zoveel te vertellen.

‘sAvonds komen Eline en de kids thuis. De kids rennen door het huis en zitten op zolder om al het speelgoed te bekijken dat ze zo lang niet hebben gezien, ze superblij dat ze er weer zijn. We eten aan een echte tafel met aardewerk servies, ze gaan in bad en liggen nu lekker te slapen. Alsof we niet zijn weggeweest, maar niets is minder waar!