Mfransen/ March 12, 2013/ Mathroos, Rondje Atlantic 2012-2013/ 4 comments

Vandaag is het maandag en we beginnen na een weekje vakantie weer met school. Dat is altijd weer even wennen. Halverwege de schoolochtend varen we naar het volgende eiland, Union Island.  5,6 mijl aan de wind met 8,5 knopen en dat gaat snel,we zijn er zo. Ik moet elke dag weer even wennen aan de wind die onophoudelijk blaast met windkracht 4 of harder. Zeilen gaat snel en ook onze windmolen maakt overuren. Daarnaast schijnt de zon lekker waardoor we veel wind- en zonne-energie laden. En zo hebben we voor het eerst sinds vertrek een positieve energiebalans. Mathieu roept; ‘er moet iets aan’, in plaats van ‘er moet iets uit’ !
Union Island is weer anders dan de vorige eilanden. We klaren hier in in het land St Vincent and the Grenadines en we zullen de vele eilanden die dit land kent niet allemaal aandoen. Na het inklaren (waar Mathieu bij de douane nog een flinke veeg uit de pan krijgt omdat we een dag op Petit St Vincent zijn geweest zonder eerst in te klaren op Uion Isl., iets waarvan we gelezen hadden dat dat mocht. De eerste a-relaxte ervaring eigenlijk) maken we een wandeling door Clifton, een liefelijk plaatsje met kleine fruitstalletjes en veel barretjes en restaurants. En iedereen is heel vrolijk en vriendelijk. Wat is hun geheim en kunnen we dat niet meenemen naar nederland, god wat is het leuker om zo al groetend en kletsend over straat te lopen.
De economie draait hier grotendeels op de boten. De mensen zelf leven simpel, ze hebben niet allemaal elctriciteit en geen watertoevoer. Iedereen heeft een flinke watertank in de tuin of haalt water bij de gemeentelijke wateropslagtanks. Fien kan zich niet voorstellen hoe het zou zijn om een keer per dag naar de waterkraan te moeten gaan met twee grote jerrycans in je handen en een op je hoofd….

In Clifton Bay liggen we vlak achter een rif en niet in de beschutting van een berg. De zee is door het rif wel kalm maar de wind komt met alle kracht over het dek. Gelukkig hebben we een goed anker, nu maar hopen dat de boten om ons heen dat ook hebben. We komen steeds meer charters (huurboten) tegen die over het algemeen niet zo’n goede naam hebben. We hopen ook steeds dat ze niet te dicht bij ons in de buurt ankeren haha.  Maar in deze baai is het vol, dus we zullen zien. Tijdens het zoeken naar een ankerplek kwamen hier ook de eerste bootboys op ons af. Ze zijn heel vriendelijk, maken een praatje en als je nee zegt is dat helemaal ok. Verder naar het noorden schijnen ze minder vriendelijk te zijn. Als we net gekookt hebben komt er iemand met geweldig mooie kreeften voorbij varen, hm was ook lekker geweest. Gelukkig voor ons heeft Mathieu na al het geklus weer tijd om lekker te koken. We hebben veel lokale kookboeken gekocht en regelmatig verschijnt er een nieuw experiment op tafel. Vandaag waren dat bakabana’s, heerlijk gebakken bananen.

Tijdens het eten kletsen de kids gezellig, dat is ook wel eens anders. Max stelt voor om elke dag te benoemen wat we die dag mooi of leuk vonden. Het was heel leuk om te horen wat iedereen voor eigen interpretatie geeft aan de dingen die we meemaken geeft. Na het eten zijn we allemaal erg moe, de kids vallen na de afwas snel in slaap en ook wij halen record van vroeg naar bed gaan. Onze hoofden zitten van maanden indrukken, de wind, het vele zwemmen het maakt allemaal dat we lang als marmotten slapen hier. Welterusten dus!