Mfransen/ November 11, 2012/ Mathroos, Rondje Atlantic 2012-2013/ 12 comments

Even een bericht van de Waltzing Mathilda. We zijn inmiddels 130 mijl onderweg (in bijna 24 uur) en weten inmiddels wat de passaat is. Het eerste stuk bij Tenerife (en de afgelopen nacht door) was stevig. Windvaan heeft gelukkig het merendeel van het werk kunnen doen. Wind is iets meer dan op de gribs voorspeld maar te doen al weten we nu wat het is om in te slingeren. We zijn overigens onderweg met een hele hollandse bubs (Acapella, Ile du Nord, Harmattan, Annalena, Mero, Flying Circus). Zij allemaal vanaf la gomera. We hebben inmiddels contact met elkaar (en met Ton in Portugal en de Gabber in de CV) via de SSB. Proberen elke avond om 20.00 UTC en ‘s ochtends om 0800 UTC even contact te hebben op 8101khz.
Ik (Roos) moest wel weer even wennen aan dat rollen, want we rollen flink. Tijdens de wachten heb ik flinke stukken met de hand moeten sturen, terwijl de golven onder en naast ons wegrolden. In de vlagen van boven 30 knopen had de windfaan wat duwkracht nodig. Het was heel donker en je hoorde de golven alleen ankomen. Eigenlijk was ik wel blij dat ik niet kon zien wat er op de boot afkwam. Ik focus me op blijven staan en sturen, houdt steeds een oog op de meters voor me en het compas en dat is nog niet makkelijk. Het lijkt wel of je op een plank staat die op een bal balanceert, je moet om beurten diep door een van je knieen om de beweging te compenseren. En goed vasthouden terwijl je het roer nog de juiste kant op beweegt. De diepte meter loopt soms ineens terug tot 4.3, 3.8,2.5, … Bij 1.85 is het boem, dus wat er onder de dietemeter doorzwemt moet wel oppassen. Gelukkig is het op tijd weg en geeft de dieptemeter weer een onpeilbare diepte aan. Tot overmaat van ramp hadden
we de dekluiken niet dicht gedaan en kwam er een monstergolf naar binnen.. alles nat.Ik ruim alles zo goed als lukt op en wordt meteen ziek. Snel naar buiten dus. Fien en Max hervatten zichzelf snel en wonderbaarlijk. Terwijl Mathieu en ik met dikke tegenzin ons warme avondeten opeten, eten de kids alles op. Ons respect voor hen en de boot is weer groter geworden. Ik geloof dat we allemaal even gedacht hebben; is dit leuk? Houden we dit 6 dagen vol?
De zee en de wind geven ons weer en lesje nederigheid. En bij ochtendlicht ziet alles er weer wat beter uit, zijn de golven minder en schijnt de zon. De wind is afgenomen, golven zijn er nog wel maar een stuk minder. Maar al met al zijn we lekker op weg. Nog vijf dagen te gaan!

Share this Post

12 Comments

  1. O jongens, ik zie het voor me. Dat geklampt aan het stuur, en de golven in je knieën opvangen. Fijn dat er andere boten meegaan. Geeft toch een “sense of community”. Good luck!

  2. Natuurlijk houden jullie dit 6 dagen vol, en als het moet nog veel langer. Anders moeten de kids maar overnemen. Bedenk: Alles went, ook slingeren. Dat brengt me op de vraag of je nog echt kan koken, of maak je blik warm in de magnetron? Jullie zijn nu geen mooiweer zeilers meer, dus alles vast gesjord en de luiken gesloten!
    Godspeed, Hans

  3. Mathroos-bemanning! Klinkt wel erg leuk!
    Een goede reis. In gedachten varen we mee, we kijken uit naar jullie updates …recht zo die gaat.
    groeten familie Bello

  4. Hi, wij zitten hier met de hele mahjongclub en lezen jullie post, wij hebben net lekker gegeten en lezen vol respect jullie verhaal! Liefst de mahjong!

  5. heftig! maar natuurlijk houden jullie het vol en achteraf zijn dit de stoere verhalen!! Wat leuk om jullie verhalen te lezen en zo ineens veel meer op de hoogte te zijn van jullie leventje dan ooit tevoren 🙂 GENIET!!

  6. Jee jongens, wat spannend! Morgen weer een update in de groep wat jullie nu weer voor spannends aan het doen zijn. Er is al zoveel te vertellen in een paar dagen tijd. Er zullen kinderen bij zijn die dolblij zijn gewoon een dolfijn op De Bras te zijn… 😉 We denken aan jullie!

  7. Er komen heel veel goede herinneringen boven bij mij. Het klinkt zo herkenbaar. Als het de ankerkluis niet is, dan is het wel een luik dat niet goed dicht is 🙂 Ai, da’s balen. Goede overtocht en tot de volgende update. xxx

  8. Op het moment zelf is het nooit leuk. Achteraf, tja achteraf kun je er weer gerust over schrijven en ‘heb je weer wat geleerd’. Maar vloek en grom gerust, het lucht op. Veel succes en jullie groeien steeds groter.
    RM

  9. Lieve schatten,

    Wat klinkt dat heftig. Voor iemand die al zeeziek wordt in bad (ik dus) is dit echt ongelofelijk om te lezen. Zet h’m op allemaal! Veel liefs Goo

  10. Poeh! Dat is hard werken. Zo stond het niet in de brochure, toch? Daar staat alleen maar rustig zeetje, bakstagwindje en volle sterrenhemel… Maar dit lijkt wel op werken! En de komende dagen moeten jullie ook nog eens veel achterom kijken, want de monsters van de Vendee Globe zijn in aantocht. Zaterdagmiddag vertrokken uit Les Sables d’Ollone en twee dagen later met 17kn Lissabon al voorbij… en dan vinden wij toerzeilers 8 kn al snel.
    Goede reis en hopelijk wordt het nog een mooie prettige tocht!

  11. Lieve Roos, ik vind je een stoere stuurvrouw!! X Erika

  12. Roos wat beschrijf je dat prachtig! Ik kan me zoooo voorstellen dat je denkt ‘vind ik dit wel leuk?”en dan het besef dat je toch echt niet om kunt keren of af kunt stappen op het moment dat je dat denkt, dus op karakter alles laten ondergaan en eenmaal ingeslingerd glimlachen om die rare gedachtes die je gehad hebt. Geniet ervan jongens, wij varen mee!

Leave a Reply to Nicole Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*
*