Portugal, een eerste kennismaking

De afgelopen dagen hebben we voor anker gelegen bij het eiland Cies, vlak bij Bajona in Spanje. Zowel Cies als Ons zijn natuurgebieden en al maanden geleden hebben we een vergunning aangevraagd om er te mogen ankeren. We varen met de Zeemuis vanaf Bajona in een klein uurtje naar Cies. Het is heerlijk weer, zelfs zo warm dat de blauwe kuipkussen te het worden om op te zitten als de zon er lang op schijnt. Halverwege krijgt de Zeemuis motorpech en uiteindelijk slepen we ze naar de ankerplek. Je ankert hier vlak voor het strand, lekker makkelijk. Als we aankomen zien we de Sailaway liggen, leuk want die hebben we al een paar weken niet meer gezien en de kids zijn door het dolle.
We blijven er drie nachten liggen en maken mooie wandelingen naar de vuurtoren en de andere kant van het eiland. Het is een prachtig eiland. Er zijn wat wandelpaden en wat stranden, geen auto’s en een kleine camping. Alle mensen die er zijn, komen met de ferry of hun eigen boot. Er groeien eucalyptus-achtige bomen die in de hitte heerlijk ruiken en de mooie blauwe kleur van de zee tussen de stammen door is een mooi contrast. We zien mooie kliffen richting de Atlantische kant en bossen aan de andere kant. We maken de wandelingen met de Sailaway en de Waltzing Mathilda samen. Zolang de kids het gezellig hebben samen lopen ze eindeloos door en rennen ze de berg op naar de vuurtoren. Als we alleen waren gegaan hadden we ze na 10 minuten al half moeten dragen haha. We doen school, barbequen, zwemmen en spelen op het strand. Het is geweldig daar.

Toch zijn we vanochtend anker op gegaan en hebben Spanje verlaten. We hebben een maand genoten van de schitterende ria’s, het weer dat richting het zuiden steeds beter werd, het (gratis) ankeren en af en toe een traktatie aan de kant (alhoewel we na die maand nog steeds niets snappen van het (eet)ritme van die Spanjaarden). Onderweg skypen we nog met de klas van Fien. Net op tijd want bij de grens van Potugal houdt onze internetkaart er mee op.

Na een redelijk lange dag varen liggen we nu in de haven van Povoa de Varzim. Het was een mooie tocht. De eerste helft hebben we gemotord, de tweede helft hebben we achter de genaker aan geracet. En we hebben ontzettend veel dolfijnen gezien. Zo veel en zo vaak dat de kids op een gegeven moment zeiden; ‘dag dolfijnen ik ga mijn schoolwerk verder maken, ik heb nu wel genoeg gezien’. De keren daarna kwamen ze nog nauwlijks kijken (ze hebben ook voor twee dagen schoolwerk gedaan). Maar wat is dat toch een gaaf gezicht. Ze spelen om de boeg heen overal zie je springende, piepende, glimmen mooie beesten. Af en toe draaien ze zich op hun zij en lijkt het of ze echt even naar jou en de boot kijken. Fien nam haar boek mee aan dek en na een zorgvuldige studie van hun kleurpatroon concludeerde zij en Max dat het gewone dolfijnen zijn. Je ziet verschil in de groepjes, soms waren het er drie die wat rustiger aan deden, daarna waren het wel 20 stuiterende, ketende dolfijnen die elkaar pesten en tegen onze boeg aan duwden. De derde keer zagen we ze echt van ver aankomen racen naar de boot. Eenmaal aangekomen keerden ze om en begonnen met de anderen mee te spelen. Kortom we hebben eindeloos in het water zitten kijken.

[gigya src="https://www.youtube.com/v/WIU8W9lV4dA" flashvars="autoplay=0" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"]

Morgen gaan we Portugal verkennen, vandaag alleen nog de haven gezien. Die maakt een bijzondere indruk. Een mooie douche gebouw, ooit neergezet en niet helemaal afgemaakt ziet er wat troosteloos uit. Maar na anderhalve week ankeren, douchen op het achterdek en wassen in een emmer zijn we niet kieskeurig!
PS: Roos had ook een leuk stukj

geschreven over cies dus daar schrijven we nog een keer over
nu aangevuld met de mooiste panorama die we schoten (zie header)