Het is een dame en we noemen haar …

Waltzing Mathilda

De afgelopen tijd hebben we naast de voorbereidingen voor het nieuwe jaar ook nagedacht over een nieuwe naam voor onze boot. Deze naam heeft Mathieu bedacht en heeft een dubbele, toepasselijke betekenis. Waltzing Mathilda is Australische slang voor ‘rondreizen’. We zijn twee keer in Australië geweest en vinden het een geweldig land, en tja dat rondreizen is nou juist ons plan. Daarnaast is Mathilda de naam van de moeder van Mathieu.  Zij is 10 jaar geleden overleden en zal in gedachten altijd met ons meereizen. Waltzing Mathilda schrijf je eigenlijk zonder ‘h’, maar mathroos ook, en zo we blijven wel consequent.

Als het weer wat beter wordt en de reparaties aan de romp gedaan zijn, zullen we de nieuwe naam op de zijkant zetten.  Sommige mensen zeggen dat het veranderen van de naam van een boot ongeluk brengt. Wij zijn er zeker van dat met een goede doop en deze mooie verwijzing naar onze beschermengel, we deze onheilstijding zullen keren. Eens kijken of ze daarna ook nog lekkerder zeilt!

Daarnaast is Waltzing Matilda ook op muzikaal gebied bekend. Het meest bekend is het de versie die ook wel wordt gezien als het officieuze Australische volkslied. In de video hieronder wordt deze versie vertolkt door André Rieu tijdens een van zijn optredens in Australie.

[vodpod id=ExternalVideo.982053&w=425&h=350&fv=%26rel%3D0%26border%3D0%26]

De andere bekende versie is die van Tom Waits. Het nummer heet eigenlijk Tom Traubert’s Blues maar is bekender als Waltzing Matilda. Echt een nummer voor een koude kerstavond (alleen;). Toeval wilde dat toen we afgelopen zaterdag, op de verjaardag van m’n moeder, voorafgaand aan het kerstdiner onze jaarlijkse borrel gingen drinken in Café Wijnhaven dit nummer van Tom Waits tot twee keer gedraaid werd. Een mooiere bevestiging van onze keus konden wij ons op die dag niet wensen.

[vodpod id=ExternalVideo.982056&w=425&h=350&fv=%26rel%3D0%26border%3D0%26]

Ook in de winter gaan we lekker door

Een vriendin vroeg mij of we er nu, in de winter, nog steeds mee bezig zijn. Met die boot en de reis. We zeilen niet meer, maar zijn er nog steeds mee bezig ja.

In huis is de boot overal, vanonder tot boven liggen onderdelen van de boot. In de garage liggen lijnen, vloerdelen en kratten met keukengerei. In de hal onder de trap liggen alle zeilen en de kast op onze kamer puilt uit van alle linnengoed dat normaal alleen voor een wasbeurt van de boot komt. En op zolder liggen alle kussen en matrassen hoog en droog weggestopt.

De kluslijst is lang en soms ook ongewis. Zo is de juiste behandeling van de kussens ongewis. Die kussens zijn net zo oud als de boot zelf, 25 jaar. De stof is nog goed, niet versleten, zonde om te vervangen. Maar de stof is wel vies en ruik muffig dus is wassen zeer gewenst. Maar hoe doe ik dat zodanig dat ik niet van alles kapot maak. Voorzichtig eraf halen en dan… Ik heb tegenstrijdige tips gekregen. De een zegt chemisch reinigen, de andere zegt juist heel voorzichtig met een wolwasprogramma. En als ik dat laatste probeer en het mislukt heb ik een kussenhoes minder! Zo worden zelfs simpele klusjes een uitdaging haha.

Op de Albert Cuyp heb ik 10 meter stof gekocht om de gordijntjes na te maken. We wilden een lichte boot en nu zit ik met 28 gordijntjes die vervangen moeten worden, allemaal net een andere maat. Ik kom de donkere avonden wel door!

Afgelopen weekend zijn we naar een vertrekkersdag geweest. Al jaren lazen we over deze dagen en eindelijk is er een vertrekkersdag waar ook vertrekkers 2012 welkom zijn. Het was geweldig. De hele dag alleen maar mensen om je heen die net zo monomaan bezig zijn met het realiseren van een droom. Er waren veel mensen die voor onbepaalde tijd en met onbepaalde bestemming weggaan, wow. En we hebben mensen ontmoet die met kids dezelfde route gaan varen als wij, dat is ook alvast leuk. Verder ging de dag enorm snel voorbij met workshops over gezondheid, e-mailen en communicatie, veiligheid, weer, kinderen aanboord etc. Na een vol programma van 12 uur gingen we uitgeput, maar met nieuwe gezichten, e-mailadressen, informatie en (droom)verhalen naar huis.

En weer op de kant

[vodpod id=ExternalVideo.972402&w=425&h=350&fv=host%3Dpicasaweb.google.nl%26hl%3Dnl%26RGB%3D0x000000%26feed%3Dhttp%253A%252F%252Fpicasaweb.google.nl%252Fdata%252Ffeed%252Fapi%252Fuser%252Fmathieu.fransen%252Falbumid%252F5530202369958449841%253Falt%253Drss%2526kind%253Dphoto%2526authkey%253DGv1sRgCLH0jKnH8siVqQE%2526hl%253Dnl]

Rondje Hoekse Waard

Vandaag als laatste activiteit van het seizoen. Volgende week woensdag gaat de boot uit het water en er was goed weer voorspeld dus perfect om een richttijd te zetten voor een rondje Hoekse Waard. Samen met Constantijn en Jeroen van de Calseijde als bemanning voeren we rond 11 uur de haven uit. De wind stond NNO tot No – 4 á 5 Beaufort. Via Hollands Diep, Dordtse Kil, Oude Maas, Spui en Haringvliet lagen we iets na 6en weer voor – de andere kant van – de haringvlietbrug. Richttijd is 7 uur en 15 minuten: wie biedt minder!

Daarna nog even snel alle zeilen en grote kussens van boord, alle lijnen in een bak alle in de auto gepropt. Tijn kon gelukkig met Jeroen mee naar Amersfoort rijden want bij mij in de auto was net plek voor mij.Jeroen en Constantijn: erg bedankt voor deze leuke dag, met goede wind en goede gesprekken. Zeker voor herhaling vatbaar.

Foto’s van Mathieu, 17 okt. 2010

[vodpod id=ExternalVideo.971858&w=425&h=350&fv=host%3Dpicasaweb.google.nl%26hl%3Dnl%26RGB%3D0x000000%26feed%3Dhttp%253A%252F%252Fpicasaweb.google.nl%252Fdata%252Ffeed%252Fapi%252Fuser%252Fmathieu.fransen%252Falbumid%252F5528942873928399025%253Falt%253Drss%2526kind%253Dphoto%2526authkey%253DGv1sRgCNbE5eict5Kx3AE%2526hl%253Dnl]

Heen en weer naar Tiengemeten

Met leuke dingen moet je op het hoogtepunt stoppen. Na dit hele mooie weekend doeken we op. Geen weekends meer op de boot. Vanaf nu gaat er een nieuw tijdperk is: dat van klussen aan de boot!

This slideshow requires JavaScript.

Vrijdagavond zijn we snel naar de boot gegaan, want de weerberichten waren erg goed. We slapen allemaal altijd erg goed aan boord, dus als het kan gaan we vrijdag al dan begint het weekend lekker vroeg. Nu het kouder wordt ‘s nachts koelt de boot ook af, maar gelukkig veel minder snel dan we van andere boten gewend zijn. Vochtig wordt het wel dus we zijn zaterdag even naar down town Numansdorp gegaan om een kleine verwarming te kopen. Onze eigen verwarming staat op de klussenlijst…

Zaterdag kwamen Tom en Elly meezeilen. Net op tijd voor de brug kwamen ze aan boord. We zijn naar Tiengemeten gevaren, een heerlijk stukje voor de wind en in de zon. In het piepkleine haventje hebben we aangelegd, heel langzaam met een continu oog op de dieptemeter. Op het eiland zijn we naar het Rien Poortvliet museum geweest en daarachter het landbouwmuseum. Erg leuk. De bekende kabouterboeken kunnen nu uit de kast thuis, Max en Fien zijn verkocht. De rest van de tijd hebben ze op tractors, dorsmachines en houten paarden gezeten.

Zondag zijn we na een lange wandeling in de heerlijke zon op gaan ruimen. Alle tassen en kratten aan boord zijn gevuld met eten, keukenspullen, dekens, kleren, boeken, alle handleidingen. De auto zat nokvol! Mijn hemel, wat een spullen hebben we in de loop van de maanden verzameld. Het was ook altijd heel relaxed, we hoefden maar een klein tasje van huis mee te nemen voor een weekend naar de boot, alles was daar. Maar nu we het klustijdperk in gaan moet alles eruit.

Ik zal het wel missen, de relaxte weekenden op de boot. Ook de kinderen vinden het een raar idee dat we nu een paar maanden niet op de boot zullen zijn. Nou ja zij niet, maar wij wel.  Een kluslijst met 186 items wacht!

En we kunnen wel wat hulp gebruiken…zowel met klussen als voor oppassen…..

Prachtig weekend

Afgelopen weekend hadden we afgesproken om met de buren in de haven erop uit te trekken. Vrijdagmiddag verzamelden we in de haven. Joos(t werkeloos) had er al een dagje zeilen opzitten en Roos kwam wat later met de bus (ja en dat viel niet tegen, op advies van René Marcel). Na een pasta met knakworst maaltijd voor de kinderen (Fien, Bregje, Chiem, Max, Haske en Mette) gingen de kinderen lekker slapen en genoten de ouders van alle tapasverassingen die uit alle hoeken en gaten van de Mystic Blue kwamen. Het doel van het weekend was om de boot leeg te eten maar ik vrees dat we nog een weekendje nodig hebben…

This slideshow requires JavaScript.

Zaterdagochtend lagen we na een uitgebreid ontbijt om 11.00 te wachten voor de brug. Gezien de voorspellingen viel het weer alles mee – het was droog – en de rest van de dag werd alleen maar beter. Het enige waar wij wat over te klagen hadden was het gebrek aan wind maar dat werd zondag ruimschoots goedgemaakt. Onze 13 ton schoon aan de haak kon de 3 van Joost en Marieke niet bijhouden en we hadden onze gennaker natuurlijk veel eerder moeten hijsen. Na een tankbeurt in Stelledam (van bijna 300 liter…ktsjing) vonden we makkelijk een plekje in de buitenhaven van Hellevoetsluis. De molen van Hellevoetsluis werd bekeken en de Molenaar waarschuwde ons al voor een onrustige nacht: met zuidenwind zou het niet heel prettig zijn. Het was duidelijk dat de molenaar het weer goed aanvoelde want zowel deze voorspelling als de regenbui die we daarna op onze kop kregen waren door hem voorzien. Lekker gegeten en de kinderen naar bed, een goede pot klaverjas -gewonnen door Roos en Joost – en een pot Machiavelli later kropen we in onze nestjes.

De volgende ochtend werden we na een onrustige en regenachtige nacht wakker onder een strak blauwe hemel en een knoop of 20 wind (in de haven). Dit was weer voor ons bootje dus nadat de kinderen in de speeltuin met het piratenschip hadden gespeeld konden we onderweg. We moesten opkruisen op het eerste stuk en nadat we iets zeil hadden weggenomen konden we met een vingertje sturen. De wind stond bijna perfect om langs tiengemeten door het Vuile gat te gaan en daar lieten we – eindelijk – menig schip onze achtersteven zien. Kortom een fantastische zeildag en dat alles terwijl beneden de Fien, Bregje en Max rustig doorkleurden en op een gegeven moment zonder commando “naar de andere kant” al wisten wat er moest gebeuren.

Nadat we weer onder de haringvlietbrug door waren lekker met z’n allen in het zonnetje gegeten en toen naar huis. Het was een mooi weekend: het weer lijkt goed te blijven dus komend weekend weer!

“Faul tracing Diagram”

Zoals jullie (wellicht) gelezen hebben hadden we drie weken geleden een lege dieseltank waarna we met kunst en vliegwerk in onze thuishaven waren terugkomen (Joost bedankt!).

De afgelopen weken heb ik mijn kennis van dieselmotoren stapje voor stapje vergroot en een klassieke “fout-speur-tocht” gemaakt. Uiteraard begon alles bij de lege dieseltank die alles veroorzaakte. Het ontluchten van dieselleidingen, hoge-druk dieselpomp en de diesel-injectieleidingen. Alhoewel het probleem hiermee verholpen zou moeten zijn was dat toch niet het geval. De motor startte nog steeds niet dus heb ik toch maar een professional bijgehaald.

Afgelopen woensdag had ik een afspraak met Frits, een (vroeg..) gepensioneerde ANWB-wegenwacht monteur. Zijn eerste conclusie was “V-snaren staan niet strak genoeg”. Nadat we die met vereende krachten weer hadden aangespannen door naar de dieselpomp: ontluchten en maar een starten. Starten ging weer moeilijk maar met wat hulp van een spuitbusje ether hadden we de motor snel aan de praat. Echter: warm start ie prima maar eenmaal koud gaat het weer moeilijk. Conclusie van Frits was om toch eens naar de gloeipluggen te kijken of die wel allemaal werkten.

Na een week mijn kennis van gloeipluggen te hebben bijgespijkerd vandaag weer naar de boot. Gloeipluggen getest met weerstandmeter. Alle pluggen gaven een weerstandswaarde dus OK. Dus bleef er eigenlijk maar een foutbron over: de accus zelf. Na het starten de vorige keer gaf de accumonitor ook al rare waarden dus toch maar weer eens op onderzoek uit. Al snel bleek dat de lichtaccu’s goed geladen waren maar de startaccu niet. Eerste conclusie was startaccu kapot maar toen zag ik dat met een draaiende motor de spanning van de startaccu niet opliep maar daalde. Toch maar eens de diodebrug bekeken: en ja hoor het draadje van de diodebrug tussen licht en startaccu was losgeraakt. Nadat deze was aangesloten werd de startaccu (eindelijk) weer echt geladen.

Conclusie: Murphy’s law ging weer eens op en enkel structureel de mogelijkheden aflopen werkt: dieseltank leeggevaren – diesel tanken – diesel oppompen, leidingen en hogedrukpomp ontluchten – bougies testen – accu’s geladen? – diode brug – Problem solved en veel geleerd! Volgende week weer lekker zeilen

Mah Jong op de boot

Afgelopen zondag was het dan eindelijk zover. Met mijn familie houden we al vele jaren om de paar maanden een mah jong dag. Met meerdere tafels mah jongen en daarna met z’n allen een hapje eten. Omdat we nu naast Joost en Marieke in de haven liggen was het idee opgekomen om dit een keer op de boot te doen.

Zondagochtend werden we nog met regen wakker maar nadat we lekker ontbeten hadden en de boel opgeruimd brak het rond tween helemaal open en hadden we een fantastische middag. Aan het eind van de middag had mijn vader een geweldig diner gemaakt wat direct uit de achterbak van z’n auto geserveerd werd (het eten was namelijk in slaapzakken van Delft naar Numansdorp vervoerd om het warm te houden).

Hieronder een selectie van de foto’s van afgelopen zaterdag.

This slideshow requires JavaScript.

Een beetje andere 8 uren op de Oosterschelde

Afgelopen weekend zouden we met de Mystic Blue mee doen met de 8 uren van de Oosterschelde. Het is een wedstrijd waarbij je in 8 uur zo veel mogelijk mijlen moet zeilen. Deze intro doet al vermoeden dat het weekend iets anders verliep dan gedacht. Vrijdagmiddag liep alles voorspoedig. Nadat we René Marcel opgepikt hadden bij station Schiedam waren we om vier uur in de haven. Joost was al in de haven en om vijf uur waren we onderweg.

This slideshow requires JavaScript.

In Dinteloord probeerden we nog even te tanken maar we waren er net te laat. De tank leek vol genoeg dus toch maar doorgevaren. Op het Volkerak heerlijk gezeild en genoten van de avondzon doordat een dikke laag bewolking langzaam wegrtok. Rond 8 uur waren we bij de beroepsluizen van de Krammer. Na de vorige keer hadden we in verband met de hoogte toch maar besloten voor de beroepsluizen (incl brug). Toen we eenmaal de sluizen door waren begon het al donker te worden maar met de aanwezige navigatieapparatuur durfden we het wel aan.In het donker vonden we de geul naar St Annaland en precies om 10 uur waren we in de haven. Francois stond al op de pier te wachten en zo was het team compleet. Na een kopje koffie en een stukje door René Marcel zelf gebakken appeltaart zijn we lekker gaan slapen want morgen moeten we vroeg op.

De volgende ochtend lekker opgestaan genoten van de heerlijke douches van de watersportvereniging. Na alle voorbereiden wilden we rond 9en de haven uitvaren maar toen bleek de motor niet te starten. Alle pogingen leiden tot niks. Havenmeester erbij en die constateerde dat er geen diesel in de motor kwam en dat terwijl de tankmeter nog op een kwart uitsloeg… De starttijd van de wedstrijd naderde snel en na kort beraad werd besloten de wedstrijd voorbij te laten gaan en na te gaan denken hoe we terug in Numansdorp konden komen. Wat rondvragen in de haven zorgde voor een sleepje de haven uit en René Marcel en Joost boden aan om naar Numansdorp te gaan om de Sushi te halen zodat we ieder geval een gesleept kunnen worden indien nodig.

Nadat we de haven uit waren snel de zeilen gehesen en op weg naar de Krammersluizen. Afgezien van de noodzaak brengt het ontbreken van een motor een oude sensatie boven: het zeilen omdat het moet omdat er echt geen backup is. Het zeilen op de Krammer ging goed maar wel langzaam. Met een opschieter hebben legden we aan op het remmingwerk van de beroepssluizen en nadat bleek dat het niet ging lukken een sleepje te vinden zijn we jagend door de sluizen gegaan. Toen we erdoor waren waren Joost en René Marcel op de Sushi net aan de andere kant aangekomen dus we konden we samen het Volkerak op. Echter de wind werd steeds minder en dat betekende dat joost ook steeds meer uitliep in plaats dat wij hem inhaalde. En dat terwijl op de Sushi honger werd geleden terwijl wij een geprepareerd lunchpakket gereed hadden.

Rond 8 uur waren we eindelijk bij elkaar en net toen we besloten hadden om te gaan slepen begon het juist een beetje te waaien. Rond 9en was het echter zo donker dat we toch maar tot slepen op gingen en rond 10en lagen we in de Volkeraksluizen. Na we Francois achterlieten in de sluis waar zijn broer op hem stond te wachten hebben we het laatste stukje overgestoken. René Marcel stapte af om ons op de steiger op te vangen en Joost gaf ons een laatste zwieper de box in. Om 11 uur lagen we weer in onze eigen haven.

Het was al met al dus een wat ander weekend dan we aanvankelijk hadden gedacht. Joost, René Marcel en Francois heel hartelijk bedankt voor jullie hulp, meedenken en flexibiliteit. Het was een onvergetelijk weekend en volgend jaar doen we weer mee.