En weg zijn we

We liggen in Breskens. Met z’n vieren. We zijn nu echt weg…

De dag van ons vertrek uit Numansdorp zijn we met Joost en Anne en hun vier kids een paar dagen op pad geweest. Samen zeilden we van St.Annaland naar de Roompot, Kortgene en Middelburg. Harde wind, lekker hard en stevig zeilen met veel regen tussendoor. Het doet ons niets, we weten dat we later op weg gaan naar warmer oorden en veel zon.  In de Roompot lagen aan de steiger bij Neeltje Jans en zijn met de kids naar het park Neeltje Jans geweest. In de regen hebben super-highdivers ons kippevel bezorgd, zeehonden fantastisch trucjes gedaan, hebben we van alles geleerd over walvissen en zijn we in een windturbine geweest. Maar de super glijbaan was het gaafst. Daarna helaas een nacht verwaaid aan de steiger gelegen. Gelukkig hadden we met de windmolen genoeg power om alles op te laden en genoeg eten voor een weeshuis aan boord. Gezellig een volle boot, eten met z’n tienen.

De volgende dag naar Kortgene waar we Eefje (nichtje van Mathieu en Anne) troffen en aten we met z’n 12-en (!) aan boord. Via de Arneplaat naar Middelburg. Op de Arneplaat lagen Jaap en Yvonne, onze buren in Numansdorp die hoopten dat we elkaar nog ergens zouden treffen want ze hadden een magnum prosecco klaar staan om nog gezellig samen op te drinken. Het weer werkt mee, er wordt zelfs gezwommen (overigens niet door onze kids, die gaan pas zwemmen als het water ‘helder’ is…).

Middelburg was erg leuk. Vooral de verrassing daar: uit eten bij de ‘Den baas en z’n madam’. Heerlijk! Na het eten kwam den baas nog een spelletje Belgisch basketbal met onze kids doen. Als je ooit wordt uitgenodigd om een spelletje Belgisch basketbal te doen, ren weg! Fien, Max en Bregje deden mee en kregen een halve colafles in hun broekriem. Ze moesten proberen om de dop vanaf hun voorhoofd in de opengesneden fles te laten vallen. Toen ze goed omhoog keken goot den baas stiekem ‘wat’ water in de cola fles. De kids schrokken zich rot van de plotselinge natte broek die ze hadden en begonnen alle drie te huilen. Fien was woest, schold hem uit en rende naar de wc. Ze heeft echt een hekel aan kleding die niet lekker zit. Maar de kids hebben later wraak genomen op den baas. Hij kreeg ook een nat pak en de hilariteit was groot.

De volgende ochtend hebben we voor het laatst afscheid  genomen. We zijn alleen doorgevaren naar Breskens. Dus nu zijn we met z’n vieren. En dat is wel even wennen. Geen zes schattige rennende en gillende kids om ons heen. Geen koffie met Anne en goede adviezen en hulp van Joost.