Dinsdagocchtend vroeg zijn we Rond zonsopgang vertrokken. Er was weinig wind maar gezien de ervaringen met de motor hebben we het maar even zeilend geprobeerd. Dit betekende dat we na een lange dag uiteindelijk zo’n 40 mijl afgelegd hadden en dat betekende nog ca 100 mijl to go naar Tarragona. In de haven hadden we onze hobbeligste nacht tot nu toe: recht voor de haveningang met een zuidenwind op de kop is eigenlijk gelijk aan zelf ankeren. Maar goed we weten tenminste dat we ook dan prima slapen.

Woensdag rustig aan gedaan en aan het eind van de ochtend op weg gegaan om onze laatste kaap van deze reis te ronden: Cabo Tostada. Halberwege de middag bleek dat een onmogelijke opgave. De kaap steekt als een Hollandse zandbank uit en heeft eigenlijk nauwelijks havens. Dus toch maar een haven in. Vinaros bleek een alleraardigst havenstadje met veel klimtoestellen en een mooie promenade. Dit uitstapje betekende echter wel dat we voor donderdag in een keer 60 mijl moesten doen. Het weerbericht was goed al zou het wel flink gaan waaien. Na een mooie zonsopgang op zee trok de wind langzaam aan naar een goede windkracht 5. Met 7.3 knopen op de teller ronden we de kaap en staken de golf van de heilige Jordi over (was dat niet?, ja inderdaad). In de middag viel de wind compleet weg en het laatste stuk moest de motor bij en kwamen we aan in onze eindhaven Torredembarra. Niet voor niks onze eindbestemming want de oom en tante van Roos wonen daar. We hebben daar heerlijk gegeten en geborreld en Fien en Max hebben voor de TV gegeten (zie foto)

Voorlopige eindconclusie: het was een heerlijke trip, de boot is absoluut goedgekeurd maar Marseille hadden we in 2 weken nooit gehaald.