Allereerst natuurlijk het fantastische eind van deze dag. We hebben in het huis van Kiki d’r moeder naar de wedstrijd gekeken. Gelukkig kwam er geen ellende in de laatste minuut al zagen de Uruguayanen nog een mogelijkheid. Fantastische dat we na 36 jaar weer eens in de finale staan. Tegen wie maakt eigenlijk niet uit. Duitsland maakt het een historische ontmoeting maar in Spanje zijn terwijl we tegen Spanje spelen lijkt me ook een fantastische belevenis. We vertrekken morgen richting het Noorden en hopen zondag wel ergens in de buurt van Lloret de Mar te zijn.
Vandaag begon overigens rustig. Na een rondje hardlopen op het strand zijn we weer lekker gaan zwemmen. Max vind het zwemmen in de golven echt geweldig: hij kan er geen genoeg van krijgen en gelukkig deed Fien vandaag ook weer volop mee. Het parasolletje deed goede dienst want zonder is het hier echt niet uit te houden (Moriaantje…?). Vanmiddag zijn we naar Tarragona gegaan. Wout en Kiki hadden ons vooral het “Balcon Mediteraneo” aangeraden. Is inderdaad een spectaculair uitzicht over de Middellandse Zee: aan het eind van Ramblas is er een 40 meter hoge klif met het uitzicht wat daarbij hoort. Daarna wilde Fien heel graag naar het Amfitheater. Op school heeft ze veel geleerd over de Romeinen en wat die hebben gebouwd ligt hier letterlijk voor het oprapen. Na een stevige klim de heuvel op naar de Cathedral de la mar was de beloning een lekker ijsje.
Daarna naar Wout en Kiki gereden waar we zo het zwembad in konden duiken. Max heeft laten zien dat ie helemaal klaar is voor zwemles. In notime spartelde hij met z’n vlindertjes het hele bad door. Echt heerlijk waarna we zo aan konden schuiven voor de wedstrijd en hoe dat afliep is.,..
Ik weet niet hoe de undertow aan de oostkust van Spanje is, maar we hebben ze met bosjes zien verzuipen aan de west kust van Frankrijk.. Een moeder, die zonder haar man en twee zonen het strand af strompelde. Een zoon hebben ze nog geprobeerd te reanimeren. Heli er bij, maar longen zaten vol met zand. Man en andere zoon nooit meer gevonden.
NIET VERDER DAN TOT JE KNIEEN HET WATER IN!! was de boodschap daar. Maar je weet hoe Fransen zijn. Elke keer na drama, ze stonden er bij en keken er naar, weer met matras enz het water op.