Afgelopen weekend zouden we met de Mystic Blue mee doen met de 8 uren van de Oosterschelde. Het is een wedstrijd waarbij je in 8 uur zo veel mogelijk mijlen moet zeilen. Deze intro doet al vermoeden dat het weekend iets anders verliep dan gedacht. Vrijdagmiddag liep alles voorspoedig. Nadat we René Marcel opgepikt hadden bij station Schiedam waren we om vier uur in de haven. Joost was al in de haven en om vijf uur waren we onderweg.

This slideshow requires JavaScript.

In Dinteloord probeerden we nog even te tanken maar we waren er net te laat. De tank leek vol genoeg dus toch maar doorgevaren. Op het Volkerak heerlijk gezeild en genoten van de avondzon doordat een dikke laag bewolking langzaam wegrtok. Rond 8 uur waren we bij de beroepsluizen van de Krammer. Na de vorige keer hadden we in verband met de hoogte toch maar besloten voor de beroepsluizen (incl brug). Toen we eenmaal de sluizen door waren begon het al donker te worden maar met de aanwezige navigatieapparatuur durfden we het wel aan.In het donker vonden we de geul naar St Annaland en precies om 10 uur waren we in de haven. Francois stond al op de pier te wachten en zo was het team compleet. Na een kopje koffie en een stukje door René Marcel zelf gebakken appeltaart zijn we lekker gaan slapen want morgen moeten we vroeg op.

De volgende ochtend lekker opgestaan genoten van de heerlijke douches van de watersportvereniging. Na alle voorbereiden wilden we rond 9en de haven uitvaren maar toen bleek de motor niet te starten. Alle pogingen leiden tot niks. Havenmeester erbij en die constateerde dat er geen diesel in de motor kwam en dat terwijl de tankmeter nog op een kwart uitsloeg… De starttijd van de wedstrijd naderde snel en na kort beraad werd besloten de wedstrijd voorbij te laten gaan en na te gaan denken hoe we terug in Numansdorp konden komen. Wat rondvragen in de haven zorgde voor een sleepje de haven uit en René Marcel en Joost boden aan om naar Numansdorp te gaan om de Sushi te halen zodat we ieder geval een gesleept kunnen worden indien nodig.

Nadat we de haven uit waren snel de zeilen gehesen en op weg naar de Krammersluizen. Afgezien van de noodzaak brengt het ontbreken van een motor een oude sensatie boven: het zeilen omdat het moet omdat er echt geen backup is. Het zeilen op de Krammer ging goed maar wel langzaam. Met een opschieter hebben legden we aan op het remmingwerk van de beroepssluizen en nadat bleek dat het niet ging lukken een sleepje te vinden zijn we jagend door de sluizen gegaan. Toen we erdoor waren waren Joost en René Marcel op de Sushi net aan de andere kant aangekomen dus we konden we samen het Volkerak op. Echter de wind werd steeds minder en dat betekende dat joost ook steeds meer uitliep in plaats dat wij hem inhaalde. En dat terwijl op de Sushi honger werd geleden terwijl wij een geprepareerd lunchpakket gereed hadden.

Rond 8 uur waren we eindelijk bij elkaar en net toen we besloten hadden om te gaan slepen begon het juist een beetje te waaien. Rond 9en was het echter zo donker dat we toch maar tot slepen op gingen en rond 10en lagen we in de Volkeraksluizen. Na we Francois achterlieten in de sluis waar zijn broer op hem stond te wachten hebben we het laatste stukje overgestoken. René Marcel stapte af om ons op de steiger op te vangen en Joost gaf ons een laatste zwieper de box in. Om 11 uur lagen we weer in onze eigen haven.

Het was al met al dus een wat ander weekend dan we aanvankelijk hadden gedacht. Joost, René Marcel en Francois heel hartelijk bedankt voor jullie hulp, meedenken en flexibiliteit. Het was een onvergetelijk weekend en volgend jaar doen we weer mee.