Goed de vakantie is al een beetje begonnen. Ik ben deze week voor een cursus in Florence. Vandaag Florence bekeken: il Duomo, Santa Croce, Ponte Vecchio, Machiavelli, de Medici, David en niet te vergeten Galileo! Allemaal voortgebracht door, gebouwd of ontstaan in Florence. Er is hier zoveel pracht en praal op de vierkante kilometer dat je bijna vergeet je te verwonderen. Het is net als na de 50e Giraffe op de steppe van Afrika: als je thuis bent realiseer je pas hoe bijzonder het was wat je allemaal hebt gezien.
Ik hoop dat we het op onze reis voor elkaar krijgen ons elke dag te verwonderen en dat ook Fien en Max dat zich realiseren. Mijn wandeling door Florence bracht een herinnering boven aan de vakanties in Frankrijk in m’n jeugd: terwijl Eline en ik stoned van de fruitella op de achterbank lagen las mijn moeder altijd voor uit de groene Michelin gids over de bezienswaardigheden in de aankomende stad. Een ritueel wat altijd gelaten over de achterbank neer daalde maar waar ik nu wel de waarde van in zie. Je wist tenminste wat je te zien kreeg en ik kan eerlijk zeggen: er is behoorlijk wat van blijven hangen. Enige probleem vandaag: Italië hebben we nooit gehaald dus ik moet het vandaag doen met de een stuk minder effectieve middelbare schoollessen geschiedenis.
Maar goed vandaag mag ik mezelf dus onderdompelen in de Renaissance maar morgen is het gewoon weer energie wat de klok slaat. Naast alle pracht en praal huist in Florence ook de Florence School of Regulation en zal er dus ook gewoon gestudeerd moeten worden. Nog een weekje en dan kunnen we ons vanaf ons bootje vergapen aan Gaudi en Dali: uit een compleet ander tijdsgewricht maar daarom niet minder bijzonder.
Oh, oh, het syndroom van Stendhal doet zijn intrede!!
bij het aanschouwen van té veel schoonheid, gekoppeld aan mooie herinneringen ga je over de rooie, houd je rug dus recht! liefs, Madeleine
Zie je toch dat die francofone opvoeding z’n werk doet.
Groeten vanaf het plein van san marco (over herrineringen gesproken)
Mathieu
hallo Mathieu, Je herinnert me aan de tijd dat ik met rugzak met hollands vlaggetje door Italie liftte. Alle plaatsen die je noemt heb ik gezien. Als je kan, bezoek de voorstelling Aïda, compleet met olifanten op het podium.
Geniet er van, je zal het nooit vergeten.
Barcelona ook gewedig, maar het beste is toch half voor de wind in je blote bast met een pilsje onder handbereik.
De Turkse kust ligt nu een beetje de andere kant op, maar ooit kom je ik Kas ons opzoeken.