Ik mis de boot. Ik mis het simpele leven dat je aan boord hebt. Mathieu is nog veel met de boot bezig: met ligplaatsen, planning voor de komende maanden, actief op allerlei fora informatie zoekend. En mijn dag is weer snel gevuld met werk, kids en het huis. En soms probeer ik ze tegelijk te doen…
Maar nu zit ik naast Max op de bank. Vanochtend zijn zijn amandelen geknipt en oren doorgeprikt. Hij heeft zich er kranig doorheen geslagen maar praat niet omdat hij zo’n pijn heeft (en dat zegt wat bij Max!) ik heb besloten bij hem op de bank te blijven zitten totdat hij zich wat beter voelt. Af en toe spuit ik wat drinken in zijn mond.
En dan nog even de lijstjes (huis opruimen, offerte afmaken, kaartjes sturen naar alle kersverse ouders) mijn hoofd uit zetten en genieten van dit moment. Er wordt wel een ultiem beroep gedaan op mijn moederliefde, ik ben gek als ik dit moment niet pak. Dus nu krijgt Max mijn volle aandacht. Ik kleed Polly pockets aan en uit en probeer te raden wat hij mij al gesticulerend probeert te vertellen.
Eens kijken of ik over een paar uur het simpele bootgevoel weer wat teruggevonden heb!